Bibliografia

Download Chapter

DOI

10.34663/9783945561515-31

Citation

De Felice, Federica (2020). Bibliografia. In: Niccolò Cusano. Scritti matematici: Introduzione, traduzione e note. Berlin: Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften.

AA.VV. (1964). Cusano e Galileo. Archivio di filosofia. Padova: Cedam.

– (1970). Nicol ò Cusano agli inizi del mondo moderno: Atti del convegno internazionale in occasione del V centenario della morte di Nicolò Cusano, Bressanone, 6–10 settembre 1964. Firenze: Sansoni.

Achtner, Wolfgang (2005). Infinity in Science and Religion: The Creative Role of Thinking about Infinity. Neue Zeitschrift f ür systematische Theologie und Geschichtsphilosophie (47):392–411.

– (2011). Infinity as a Transformative Concept in Science and Technology. In: Infinity: New Research Frontiers. A cura di M. Heller e W. Hugh Woodin. Cambridge: Cambridge University Press, 19–51.

Albertson, David (2014). Mathematical Theologies: Nicholas of Cusa and the Legacy of Thierry of Chartres. Oxford: Oxford University Press.

Amodeo, Federico (1909). Riproduzione delle questioni sul trattato “De latitudinis formarum” di Nicola Oresme fatte da Biaglio Pelacani di Parma. Annali di R. Istituto Tecnico G. B. Della Porta (25):111–137.

Aquinas, Thomas (1918, 1926, 1930). Documenta Catholica Omnia. Rome: Ed. di San Tommaso. Cap. Summa contra gentiles. Editio Leonina vo. 13–15. Il testo è disponibile on line: http://www.documentacatholicaomnia.eu/03d/1225-1274,_Thomas_Aquinas,_Summa_Contra_Gentiles,_LT.pdf.

– (1975–1976). Documenta Catholica Omnia. Rome: Ed di San Tommaso, 210 ss. Il testo è disponibile on line: http://www.documentacatholicaomnia.eu/03d/1225-1274,_Thomas_Aquinas,_Quaestiones_Disputatae._de_Veritate,_LT.pdf.

Archimede (1974). Opere. A cura di A. Frajese. Torino: UTET.

Archimedes (1544). Archimedis Syracusani (...) Opera, quae quidem extant, omnia, multis iam seculis desiderata (). Basileae: Ioannes Heruagius excudi fecit.

– (1910a). Archimedis Opera omnia cum commentariis Eutocii, editio altera. A cura di I. L. Heiberg. I. Leipzig: B. G. Teubner. Cap. De sphaera et cylindro, 1–229.

– (1910b). Archimedis Opera omnia cum commentariis Eutocii, editio altera. A cura di I. L. Heiberg. I. Leipzig: B. G. Teubner. Cap. De mensura circuli, 231–243.

Baldi, Bernardino (2007). Le vite dematematici. A cura di E. Nenci. Milano: FrancoAngeli. 1a ed. 1998.

Beierwaltes, Werner (1980). Identit ät und Differenz. Tr. it. a cura di S. Saini, Milano 1989. Frankfurt am Main: Klostermann.

Belloni, Annalisa (1986). Professori giuristi a Padova nel XV secolo. Profili bio-bibliografici e cattedre. Frankfurt am Main: Klostermann.

Bialas, Volker (2003). Zur Cusanus-Rezeption im Werk von Joahnnes Kepler. In: Nikolaus von Kues: Vordenker moderner Naturwissenschaft? A cura di H. Schwaetzer e K. Reinhardt. Regensburg: Roeder, 45–53.

Bianca, Concetta (1983). La biblioteca romana di Niccoló Cusano. In: Scrittura, biblioteche e stampe a Roma nel Quattrocento. A cura di M. Miglio. Cittá del Vaticano: Scuola Vaticana di Paleografia, 669–708.

– (1993). Niccolò Cusano e la sua biblioteca: note, «notabilia», glosse. In: Bibliothecae selectae: da Cusano a Leopardi. A cura di E. Canone. Firenze: Leo S. Olschki, 1–11.

– (2002). Le cardinal de Cues en voyage avec ses livres. In: Les humanistes et leur bibliotheques. A cura di R. De Smet. Leuven-Paris: Peeters, 25–36.

Bischoff, Bernhard (1967). Mittelalterliche Studien: Ausgew ählte Aufsätze zur Schriftkunde und Literaturgeschichte. Vol. 2. Stuttgart: Hiersemann.

Björnbo, Axel Anthon (1911–1912). Die mathematischen S. Marcohandschriften in Florenz, parte 3. Biblotheca Mathematica 3(12):97–132.

Blumenberg, Hans (1960). Paradigmen zu einer Metaphorologie. Tr. it. a cura di M. V. Serra Hansberg, Il Mulino, Bologna 1969. Bonn: Bouvier.

Bocken, Inigo (2005). Die Zahl als Grundlage der Bedeutung bei Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):201–220.

Boethius (1867). De institutione arithmetica libri duo/De institutione musicae libri quinque accedit Geometria quae fertur Boëtii. A cura di Gotfried Friedlein. Leipzig: B. G. Teubner.

Böhlandt, Marco (2002). Wege ins Unendliche. Die Quadratur des Kreises bei Nikolaus von Kues. Augsburg: Rauner.

– (2005). Vollendung und Anfang. Zur Genese der Schrift De mathematica perfectione. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):3–40.

– (2009). Verborgene Zahl, verborgener Gott. Mathematik und Naturwissen im Denken des Nicolaus Cusanus (1401-1464). Stuttgart: Franz Steiner.

Bond, W.H. e C.U. Faye (1962). Supplement to the Census of Medieval and Renaissance Manuscripts in the United States and Canada. New York: Bibliographical Society of America.

Bradwardine, Thomas (1328). Tractatus de proportionibus velocitatum in motibus. In: Thomas Bradwardine. His Tractatus on Properties, Its Significance in the Development of Mathematical Physics. A cura di H. L. Crosby. Madison, University of Wisconsin Press, 64–140.

– (1495a). Arithmetica speculativa. Paris: Guy Marchant.

– (1495b). Geometria speculativa. A cura di Guidon. Paris: Guidon. Ed. Georg Molland, Stuttgart 1989. Il testo completo di Th. Bradwardine è scaricabile nel sito BEIC: http://atena.beic.it/view/action/singleViewer.do?dvs=1480269550341~694\&locale=it_IT\&VIEWER_URL=/view/action/singleViewer.do?\&DELIVERY_RULE_ID=10\&frameId=1\&usePid1=true\&usePid2=true..

Bredow, Gerda Von (1970). Die Bedeutung des Minimum in der Coincidentia oppositorum. In: Niccol ò Cusano agli inizi del mondo moderno. A cura di G. Santinello. Firenze: Sansoni, 357–366.

– (1977). Der Punkt als Symbol. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (12):103–115.

Breidert, Wolfang (1977). Mathematik und symbolische Erkenntnis bei Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (12):116–126.

Brient, Elisabeth (2006). How can the Infinite to Be the Measure of the Finite? Three Mathematical Metaphors from De docta ignorantia. In: Cusanus: The Legacy of Learned Ignorance. A cura di P. J. Casarella. Washington, DC: Catholic University of America Press, 210–225.

Brugmans, Hajo (1998). Catalogus codicum manuscriptorum Universitatis Groninganae Bibliothecae. Groningen: J. B. Wolters.

Bruno, Giordano (1985). Dialoghi italiani, III ed. A cura di G. Aquilecchia. Vol. I. Firenze: Sansoni.

Busard, H.L. (1980). Der Traktat De Isoperimetris, der unmittelbar aus dem Griechischen ins Lateinische übersetzt worden ist. Medieval Studies (42):61–88.

Buteus, Johannes (1559). De quadratura circuli libri duo. Lugduni: Guillaume Rouille.

Calcoen, Roger (1965). Inventaire des manuscrits scientifiques de la Biblioth èque Royale de Belgique. Vol. I. Bruxelles: Bibliothèque Royale.

Calma, Dragos e Ruedi Imbach (2009). Le notes marginales de Nicolas de Cues au traité Colliget principiorum d’Heymericus de Campo. In: Heymericuc de Campo. Philosophie und Theologie im 15. Jahrhundert. A cura di K. Reinhardt. Regensburg: Roderer, 15–51.

Cantor, Moritz (1894–1908). Vorlesungen über Geschichte der Mathematik. 4 voll. Leipzig: B. G. Teubner.

– (1965). Vorlesungen über die Geschichte der Mathematik. Vol. II. Stuttgart: Teubner.

Cardano, Gerolamo (1663). Encomium geometriae (1535). In: Opera omnia. A cura di I. A. Huguetan e M. A. Ravaud. Vol. IV. Lyon, 440–445.

Carratelli, Giovanni Pugliese (1998). Bessarione, il Cusano e l’umanesimo meridionale. La parola del passato (53):201–225.

Cassirer, Ernst (1920). Das Erkenntnisproblem in der Philosophie und Wissenschaft der neueren Zeit. Vol. 3. Tr. it. di A. Pasquanelli, Einaudi, Milano 1968. Berlin: Darmstadt.

– (1927). Individuum und Kosmos in der Philosophie der Renaissance. Tr. it. di F. Federici, La nuova Italia, Firenze 1935. Leipzig: B. G. Teubner.

Celeyrette, Jean (2011). Mathématiques et théologie : l’infini chez Nicolas de Cues. Revue de m étaphysique et de morale 70(2):151–165. issn: 9782130587392. doi: 10.3917/rmm.112.0151. url: https://www.cairn.info/revue-de-metaphysique-et-de-morale-2011-2-page-151.htm.

Christianson, Gerald (2004). Cusanus, Cesarini and the Crisis of Conciliarism. In: Conflict and Reconciliation Perspectives on Nicolas of Cusa. A cura di Inigo Bocken. Leiden: Brill, 91–103.

Christianson, Gerald e Thomas M. Izbicki (1996). Nicholas of Cusa on Christ and the Church. Leiden, New York, Köln: Brill.

Clagett, Marshall (1964–1984a). Archimedes in the Middle Age. Vol. 5. University of Wisconsin Press. Vol. I. Madison 1964; vol. II–V: The American Philosophical Society, Philadelphia 1976–1984.

– (1964–1984b). The Science of Mechanics in the Middle Ages. Tr. it. di L. Sosio, La scienza della meccanica nel Medioevo, Feltrinelli, Milano 1972. Madison, Wisconsin: The University of Wisconsin Press.

– (1968). Nicole Oresme and the Medieval Geometry of Qualities and Motions. A Treatise on the Uniformity and Difformity of Intensities Known asTractatus de configurationibus qualitatum et motuum”. with an introduction, English translation and commentary. Madison, Milwaukee e London: University of Wisconsin Press.

Colomer, Eusebio (1961). Nikolaus von Kues und Raimund Llull aus Handschriften der Kueser Bibliothek. Berlin: De Gruyter.

– (1964). Nikolaus von Kues und Heimeric van den Velde. Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft (4):198–213.

Counet, Jean-Michel (2000). Math ématiques et dialectique chez Nicolas de Cues. Paris: Vrin.

– (2005). Mathematics and the Divine in Nicholas of Cusa. In: Mathematics and the Divine: A Historical Study. A cura di T. Koetsier e L. Bergmans. Amsterdam: Elsevier, 273–290.

– (2014). L’art divin dans la Docte Ignorance et les Conjectures. In: Manuductiones, Festschrift zu Ehren von Jorge M. Machetta und Claudia D’Amico. A cura di C. Rusconi e K. Reinhardt. Münster: Aschendorff Verlag, 11–28.

Crapulli, Giovanni (1969). Mathesis Universalis. Genesi di un’idea nel XVI secolo. Roma: Edizioni dell’Ateneo.

Cuozzo, Gianluca (2002). Mystice Videre. Esperienza religiosa e pensiero speculativo in Cusano. Torino: Trauben.

Cürsgen, D. (2007). Die Logik der Unendlichkeit: die Philosophie des Absoluten im Spätwerk des Nikolaus von Kues. Frankfurt am Main: Peter Lang.

Cusanus (1959a). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Raymond Klibansky e Hildebrand Bascour. VII. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De pace fidei. Epistula ad Ioannem de Segobia.

– (1959b). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Paul Wilpert. Vol. IV. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De deo abscondito. De quaerendo deum. De filiatione dei. De dato patris luminum. Coniectura de ultimis diebus. De genesi.

– (1963). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Gerhard Kallen. Vol. XIV. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De concordantia catholica, libri tres.

– (1964). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Bruno Decker e Karl Bormann. Vol. XI/3. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Compendium.

– (1972a). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Ernst Hoffmann e Raymond Klibansky. I. rist. Hamburg, Meiner 2014. Leipzig: Felix Meiner. Cap. De docta ignorantia.

– (1972b). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Joseph Koch e Karl Bormann. Vol. III. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De coniecturis.

– (1973). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. In: a cura di Renate Steiger. Vol. XI/2. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Trialogus de possest.

– (1982). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Raymond Klibansky e Hans G. Senger. Vol. XII. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De venatione sapientiae. De apice theoriae.

– (1983a). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Renate Steiger. Vol. V. Terza edizione. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Idiota de mente.

– (1983b). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Renate Steiger. Vol. V. Terza edizione. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Idiota de sapientia.

– (1983c). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Renate Steiger. Vol. V. Terza edizione. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Idiota de staticis experimentis.

– (1988a). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Hans G. Senger. Vol. IX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Dialogus de ludo globi.

– (1988b). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Hans G. Senge e Karl Bormann. Vol. XI/1. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De beryllo.

– (1988c). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Karl Bormann e Heide D. Riemann. Vol. X/2b. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De Deo unitrino principio [pars] b: Tu quis es.

– (1994). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Karl Bormann e Heide D. Riemann. Vol. X/2a. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De Deo unitrino principio [pars] a: De theologicis complementis.

– (2000). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Heide D. Riemann. Vol. VI. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De visione dei.

– (2001). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Hans G. Senger. Vol. X. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De aequalitate (vita erat lux hominum) et appendicem Responsio de intellectu evangelii Ioannis (quomodo ratio divina sit vita).

– (2002). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Raymond Klibansky. Vol. II. Seconda edizione. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Apologia doctae ignorantiae.

– (2007). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Silvia Donati, Rudolf Haubst, Isabelle Mandrella, Heinrich Pauli, Harald Schwaetzer e Franz Bernhard Stammkötter. Vol. XVIII. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Sermones III (1452–1455), Sermo CXXII–CCIII.

– (2010a). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Scripta Mathematica.

– (2010b). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De geometricis transmutationibus.

– (2010c). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De circuli quadratura.

– (2010d). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De mathematica perfectione.

– (2010e). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De una recti curvique mensura.

– (2010f). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Appendix: Magister Paulus ad Nicolaum Cusanum cardinalem.

– (2010g). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Dialogus de circuli quadratura.

– (2010h). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De mathematica perfectione (forma prior).

– (2010i). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De mathematicis complementis.

– (2010j). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Quadratura circuli.

– (2010k). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. Aurea propositio in mathematicis.

– (2010l). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De caesarea circuli quadratura.

– (2010m). Nicolai de Cusa opera omnia iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidata edita. Scripta Mathematica. A cura di Menso Folkers. Vol. XX. Hamburg: Felix Meiner. Cap. De arithmeticis complementis.

Czeike, Felix (1952). Verzeichnis der Handschriften des Dominikanerkonventes in Wien bis zum Ende des 16. Jahrhunderts. Wien: Maschinenschriftlich.

D’Alessandro, Paolo e Pier Daniele Napolitani (2012). Archimede Latino: Iacopo da San Cassiano e il corpus archimedeo alla metà del Quattrocento. Paris: Les Belles Lettres.

D’Amico, Claudia (2005). Die Rolle der geometrischen Figur in der zusammensetzung der scientia aenigmatica. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):265–278.

Da Cremona, Iacopo (1984). The Latin Translation of the Arabic Version of Euclides Elements, commonly ascribed to Gerardo of Cremona. A cura di H. L. L. Busard. Leiden: E. J. Brill.

Da Novara, Campanus (2005). Campanus of Novara and Euclid’s elements. A cura di H. L. L. Busard. Stuttgart: Steiner.

Da Siena, Sisto (1566). Bibliotheca sancta a F. Sixto Senensi, ordinis Praedicatorum, ex praecipuis catholicae ecclesiae autoribus collecta, & in octo libros digesta, apud Franciscum Franciscium Senensem. Venezia: apud Ioan. Gryphius.

Daly, John F. e Charles J. Ermatinger (1964). Mathematics in the Codices Ottoboniani Latini. Manuscripta 8:3–17.

– (1965). Mathematics in the Codices Ottoboniani Latini. Manuscripta 4:12–29.

De Bernart, Luciana (1999). Cusano e i matematici. Pisa: Scuola Normale Superiore di Pisa.

– (2002a). Cusano e l’archimedismo del Medioevo. In: Nicolaus Cusanus zwischen Deutschland und Italien. Ibridazioni teoriche, eredità contese, sperimentazioni e polemiche nella matematica europea del XVI secolo. A cura di M. Thurner. Berlin: Akademie Verlag, 339–382.

– (2002b). Numerus quodammodum infinitum. Per un approccio storico-teorico aldilemma matematiconella filosofia di Giordano Bruno. Roma: Edizioni di Storia e Letteratura.

De Campo, Heymericus (2001a). Opera selecta. A cura di Ruedi Imbach e Pascal Ladner. Freiburg: Universitätsverlag. Cap. De sigillo aeternitatis, 93–128.

– (2001b). Opera selecta. A cura di Ruedi Imbach und Pascal Ladner. Freiburg: Universitätsverlag. Cap. Ars demonstrativa, 129–168.

De Felice, Federica (2015). La matematica nel pensiero di Cusano. Presuppposti filosofici e suggestioni. Itinerari (1):49–74.

– (2019). The Infinite in Cusanus’ Cosmological and Geometrical Perspectives. Freiburger Zeitschrift f ür Philosophie und Theologie 66:61–76.

De Gandillac, Maurice (1937). Nicolas de Cues précurseur de la Méthode cartésienne. In: Travaux du IX ème Congrès international de philosophie (Congrès Descartes). Vol. V. Paris: Hermann, 127–133.

De Muris, Iohannes (1998). De arte mensurandi (1344). A cura di H. L. L. Busard. Stuttgart: Frinz Steiner.

De Tinemue, Iohannes (1964). De curvis superficiebus. In: Archimedes in the Middle Age. A cura di M. Clagett. Vol. I. Philadelphia: Madison, 439–557.

Di Meglio, Guglielmo (2010). Il problema isoperimetrico classico. Storia e mito. Matematicamente (13):15–21.

Di San Vincenzio, Gregorio (1647). Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum coni decem libris comprehensum. Anvers: Joannes et Jacobus Meursii.

– (1668). Opus geometricum ad mesolabum per rationum, proportionalitatumque novas proprietates. Gand: Balduinus Manilus.

Eckhart, Meister (1964). Expositio Libri Genesis. Tr. it. di Marco Vannini in Meister Eckhart, Commento alla Genesi, Marietti, Genova 1989. Stuttgart: Kohlhammer.

Eisenkopf, Anke (2005). Der Begriff des numerus bei Nikolaus von Kues. Eine metaphysische Größe? Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):221–246.

– (2007). Zahln und Erkenntnis bei Nikolaus von Kues. Regensburg: S. Roderer.

Esteve, Esteban Hernández e Matteo Martelli, cur. (2011). Before and after Luca Pacioli, Atti del II Incontro internazionale, Sansepolcro-Perugia-Firenze (17–19 giugno 2011). Perugia: Selci-Lama.

Estrada, Paula Pico (2008). Weight and proportion in Nicholas of Cusa’s Idiota de Staticis Experimentis. In: Nicolaus Cusanus: ein bewundernswerter historischer Brennpunkt: philosophische Tradition und wissenschaftliche Rezeption. A cura di Klaus Reinhardt, Harald Schwaetzer e Oleg E. Dushin. Akten des Cusanus-Kongresses vom 20. bis 22. September 2006 in St. Petersburg. Regensburg: Roderer, 135–146.

Ettlinger, Emil (1899). Studien über die Urprovenzien von Handschriften der Großerzoglichen Hof-und Landesbibliothek zu Karlsruhe. Zentralblatt f ür Bibliothekswesen (16):437–469.

Euclide (2007). Tutte le opere. A cura di F. Acerbi. Milano: Bompiani.

Euclides (1883–1888). Elementa. A cura di I. L. Heiberg. Vol. 5. Lipsiae: B. G. Teubner.

Euler, Walter A. (2014). Handbuch Nikolaus von Kues. Leben und Werk. A cura di M. Brösch, W.A. Euler, A. Geissler e V. Ranff. Darmstadt: Wissenschaftliche Wissenschaftliche Buchgesellschaft, 31–103.

Faider, Paul (1808). A Catalogue of the Harleian Manuscripts in the British Museum. Vol. 3. London: British Museum.

– (1876). Catalogus codicum manu scriptorum bibliothecae regiae monacensis. Vol. IV. Parte II. München: Monachii: Sumptibus Bibliotecae, prostat in Libreria Palmania.

– (1879). Catalogue g énéral des manuscrits des Bibliothèques Publiques des départements. Vol. V. Quarta serie. Paris: Champion.

– (1889). Catalogus codicum manu scriptorum qui in Bibliotheca Monasterii mellicensis O.S.B. servantur, Melk 1889. Paris: Champion.

– (1934). Catalogue des manuscrits conserv és à Namur, Gembloux. Vol. I. Catalogue général des manuscrits des Bibliothèques de Belgique. Gembloux: Duculot.

Falckenberg, Richard (1880). Grundz üge der Philosophie del Nicolaus Cusanus mit besonderer Berücksichtigung der Lehre vom Erkennen. Breslau: Koebner.

Favaro, Antonio (1879). Intorno alla vita ed alle opere di Prosdocimo de’Beldomandi matematico padovano del secolo XV. Bullettino di bibliografia e di storia delle scienze matematiche e fisiche (12):203–271.

Felix, Resch (2014). Triunitas. Die Trinit ätsspekulation des Nikolaus von Kues. Münster: Aschendorff.

Flasch, Kurt (1973). Die Metaphysik des Einen bei Nikolaus von Kues. Leiden: Brill.

– (2002). Cusano e gli intellettuali italiani del Quattrocento. In: Le filosofie del Rinascimento. A cura di Paolo Costantino Pissavino. Milano: Bruno Mondadori, 175–193.

– (2004). Nikolaus von Kues in seiner Zeit. Ein Essay. Tr. it. di T. Cavallo, ETS, Pisa, 2005. Stuttgart: Reclam.

– (2008). Nikolaus von Kues. Geschichte einer Entwicklung Vorlesungen zur Einführung in seine Philosophie. Frankfurt am Main: Klostermann. Tr. it. di T. Cavallo, Aragno, Istituto Nazionale di Studi sul Rinascimento, Torino 2010.

Folkerts, Menso (1970). “BoethiusGeometrie II, ein matematisches Lehrbuch des Mittelalters. Wiesbaden: Steiner.

– (2003). Die Quellen und die Bedeutung der mathematischen Werke des Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (28):291–332.

– (2012). Eine frühe Form von Nikolaus von Kues’ Schrift De arithmeticis complementis. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (33): 315–333.

Gabriel, Astrik L. (1968). A summary Catalogue of microfilms of One Thousand Scientific Manuscripts in the Ambrosiana Library, Milan. Notre Dame, Indiana: The Medieval Inst. Univ. of Notre Dame.

Gadamer, Hans Georg (1970). Nikolaus von Kues im modernen Denken. In: Niccol ò Cusano agli inizi del mondo moderno, vol. 12. A cura di G. Santinello. Firenze: Sansoni, 39–48. Atti del congresso internazionale in occasione del V centenario della morte di Niccolò Cusano, Bressanone 6–10 settembre 1964.

Gamba, Enrico e Vico Montebelli (1988). Le Scienze a Urbino nel tardo Rinascimento. Urbino: QuattroVenti.

Gardies, J. L. (1988). Lé ritage épistémologique dEudoxe de Cnide. Un essai de reconstitution. Paris: Vrin.

Garin, Eugenio (1962). Cusano e i platonici italiani del Quattrocento. In: Nicol ò da Cusa. Relazioni tenute al convegno interuniversitario di Bressanone nel 1960. A cura di G. Flores D’Arcais. Firenze: Sansoni, 75–100.

Gauss, Joachim (1984). Circulus mensurat omnia. In: Mensura-Maß, Zahl und Zahlensymbolik im Mittelalter. A cura di Albert Zimmermann. New York: De Gruyter, 435–455.

Gerbertus (1899). Gerberti postea Silvestrii II Papae Opera mathematica. In: a cura di N. Bubnov. Berlin: Friedländer & Sohn. Cap. Geometria, 46–97.

Gericke, Helmuth (1982). Zur Geschichte des isoperimetrischen Problems. Matematische Semesterberichte (29): 160–187.

Gestrich, Helmut, cur. (1992). Codex Cusanus 218. Faksimile-Ausgabe. Koblenz: Görres Verlag.

Gheyn, Joseph Van Den (1975). Catalogue des manuscrits de la Biblioth èque Royale Albert Ier. Vol. 3. Bruxelles: Bibliothèque Royale Albert Ier.

Giusti, Enrico e Carlo Maccagni, cur. (1994). Luca Pacioli e la matematica del Rinascimento. Atti del convegno internazionale di studi, Sansepolcro, 13–16 aprile 1994. Milano: Giunti.

Giusti, Enrico e Matteo Martelli, cur. (2010). Pacioli 500 anni dopo. Atti del Convegno, Sansepolcro, 22–23 maggio 2009. Sansepolcro: Centro Studi Mario Pancrazi.

Glezer, Tag (2018). Kant on reality, cause and force. Cambridge: Cambridge University Press.

Gómez, M. Alvarez (1969). Die verborgene Gegenwart der Unendlichen. München-Salzburg: Anton Pustet.

Grant, Edward (2001). Le origini medievali della scienza moderna. Torino: Einaudi.

Grell, Heinrich (1965). Mathematischer Symbolismus und Unendlichkeitdenken bei Nikolaus von Kues. In: Wissenschaftliche Konferenz des Plenums der Deutschen Akademie der wissenschaften zu Berlin anlässlich der 500. Wiederkehr seines Todesjahres, vol. I. A cura di N. Khrypffs. Berlin: Akademie Verlag, 33–41.

Hallauer, Hermann J. (1986). Cusana in Handschriften der British Library. Mitteilungen und Forschungsbeit äge der Cusanus-Gesellschaft (17):45–47.

Haubst, Rudolf (1952a). Das Bild des Einen und Dreinen Gottes in der Welt nach Nikolaus von Kues. Trier: Paulinus.

– (1952b). Zum Fortleben Alberts des Großen bei Heymerich von Kamp und Nikolaus von Kues. In: Studia Albertina. Festschrift f ür Bernhard Geyer zum 70. Geburtstage. A cura di H. Ostlender. Münster: Aschendorff, 420–447.

– (1955). Studien zu Nikolaus von Kues und Johannes Wenck aus Handschriften der Vatikanischen Bibliothek. 38. Vol. I. Münster: Aschendorff.

– (1980). Der junge Cusanus war im Jahre 1428 zu Handschriftenstudien in Paris. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (14):198–205.

Heath, Thomas L. (1921). A History of Greek Mathematics. Vol. II. Oxford: Clarendon Press.

– (1926). The Thirteen Books of Euclid’s Elements. Vol. 2. Ia ed.: 1908. Cambridge: The University Press.

Heinz-Mohr, Gerd e Willehad Paul Eckert (1963). Das Werk des Nicolaus Cusanus. Eine bibliophile Einführung. A cura di Wienand Verlag. Köln: Wienand Verlag.

Herold, Norbert (1975). Menschliche Perspektive und Wahrheit. Zur Deutung der Subjektivität in den philosophischen Schriften des Nikolaus von Kues. Münster: Aschendorff.

Hirschberger, Johannes (1975). Das Prinzip der Inkommensurabilität bei Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (11):39–61.

Hoenen, Maarten J. F. M. (1995). Heymeric van de Velde und die Geschichte des Albertismus. In: Albertus Magnus und der Albertismus. A cura di J. F. M. Hoenen e Alain de Libera. Leiden: Brill, 303–331.

Hofmann, Joseph Ehrenfried (1942). Die Quellen der cusanischen Mathematik I: Ramon Lulls Kreisquadratur. Cusanus-Studien (7):22–37.

– (1964). Nikolaus von Kues und die Mathematik. Schweizer Rundschau (63):398–403.

– (1966). Mutmaßungen über das früheste mathematische Wissen des Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (5):98–136.

– (1967). Über Regiomontans und Buteons Stellungnahme zu Kreisnäherungen des Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (6):124–154.

– (1970). Sinn und Bedeutung der wichtigsten mathematischen Schriften des Nikolaus von Kues. In: Niccol ò Cusano agli inizi del mondo moderno. A cura di G. Santinello. Firenze: Sansoni, 385–398.

Hofmann, Joseph Ehrenfried e Rudolf Haubst (1973). Über eine bisher unbekannte Vorform der Schrift De mathematica perfectione des Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft (10):13–57.

Hofmann, Josepha e Joseph Ehrenfried Hofmann (1980). Die mathematischen Schriften. Hamburg: Felix Meiner Verlag.

Hopkins, Jasper (1996). Nicholas of Cusa on Wisdom and Knowledge. Minneapolis: Banning Press.

– (2002). Nicholas of Cusa (1401–1464): First Modern Philosopher? Midwest Studies in Philosophy (XXVI):13–29.

Hopkins, John (1983). Nicholas of Cusa’s Metaphysic of Contraction. Minneapolis: The Artur J. Banning Press.

Huygens, Christian (1656). De Circuli Magnitudine Inventa. Lugduni Batavorum: J & D Elzevier.

Imbach, Ruedi (1983). Das ‘Centheologicon’ des Heymericus de Campo und die darin enthaltenen Cusanus-Reminiszenzen: Hinweise und Materialien. Traditio (39):466–477.

– (1995). Quelques remarques sur le Traité “De sigillo aeternitatis” de Heymeric de Campo. In: Albertus Magnus und der Albertismus. A cura di M. Hoenen e A. Libera. Leiden: Brill, 297–302.

– (2011). Heymeric de Campo. In: Encyclop édie des mystiques rhénans: d’Eckhart á Nicolas de Cues et leur réception. L’apogée de la théologie mystique de l’Église d’Occident. A cura di M. A. Vannier. Paris: Le Cerf, 567–570.

Johannes, Kepler (1938). Mysterium Cosmographicum. In: Gesammelte Werke. A cura di Max Caspar. Vol. I. München: C. H. Beck’sche Verlagsbuchhandlung.

Kästner, Abraham Gotthelf (1796–1800). Geschichte der Mathematik. Vol. 4. Göttingen: J. G. Rosenbusch.

Kirsch, Michael (2007). A Scientific Problem: Reclaiming the Soul of Gauss. Dynamis (4):4–22.

Klibansky, Raymond (1999). Zur Geschichte der Überlieferung der Docta ignorantia des Nikolaus von Kues. In: Schriften des Nikolaus von Kues in deutscher Übersetzung, vol. 15c. A cura di H. G. Senger. Hamburg: Felix Meiner, 209–240.

Klibansky, Raymund (1980). Nicolas de Cues, Charles de Bovelles et la cycloïde. In: Correspondance du P. Marin Mersenne. A cura di C. de Waard e A. Beaulieu. Vol. XIV. Paris: CNRS, 358–362.

Knobloch, Eberhard (2002). Unendlichkeit und Mathematik bei Nicolaus aus Kues. Grundideen und ihre Weiterentwicklung. In: Chemie – Kultur – Geschichte. Festschrift für Hans-Werner Schütt anlässlich seines 65. Geburtstages. A cura di A. Schürmann e B. Weiss. Berlin/Diepholz: Verlag für Geschichte der Naturwissenschaften und der Technik, 223–234.

Koch, Joseph (1953). Die Ars coniecturalis des Nikolaus von Kues. Arbeitsgemeinschaft für Forschung des Landes Nordheim-Westfalen (16):7–48.

Koyré, Alexandre (1973). É tudes dhistoire de la pens ée scientifique. 1a ed. PUF, Paris, 1966. Paris: Gallimard.

Kramer, Werner (1980). Kritisches Verzeichnis der Brüsseler Handschriften aus dem Besitz des Nicolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (14):182–197.

Krchňák, Alois (1962). Die kanonistischen Aufzeichnungen des Nikolaus von Kues in Cod. Cus. 220 als Mitschrift einer Vorlesung seines Paduaner Lehrers Prosdocimus de Comitibus. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft 2:67–84.

Kremer, Klaus (2004). Erkennen bei Nikolaus von Kues. Apriorismus–Assimilation–Abstraktion. In: Praegustatio naturalis sapientiae. Gott suchen mit Nikolaus von Kues. A cura di K. Kremer. Münster: Aschendorff, 1–49.

Kristeller, Paul Oscar (1963–1992). Iter Italicum. 6 voll. Leiden: Brill.

Leibniz, Gottfried Wilhelm (1849–1863). Leibnizens mathematische Schriften. A cura di C. I. Gerhardt. ristampa: Hildesheim, Georg Olms, 1961. Berlin-Halle: A. Asher & Comp.

Leinkauf, Thomas (2006). Nicolaus Cusanus: Eine Einf ührung. Buchreihe der Cusanus-Gesellschaft. Münster: Aschendorff.

Liebmann, Heinrich (1929). Über drei neugefundene mathematische Schriften des Nikolaus von Cues und ihre Bedeutung. Forschungen und Fortschritte (5).

Lohr, Charles H. (1983). Die Exzerptensammlung des Nikolaus von Kues aus den Werken Ramon Lulls. Freiburger Zeitschrift f ür Philosophie und Theologie XXX: 373–384.

Lutz, Cora Elisabeth (1981). Essays on Manuscripts and Rare Books. Scriptorium XXXV(1):116–117.

Madan, Falconer e H. H. Craster (1905). A Summary Catalogue of Western Manuscripts in the Bodleian Library at Oxford. Vol. 1. Clarendon.

Magnus, Albertus (1972). Opera omnia. A cura di P. Simon. Vol. XXXVII. Münster: Aschendorff. Cap. Super Dionysium de divinis nominibus.

Mahnke, Dietrich (1937). Unendliche Sphaere und Allmittelpunkt. Beitr äge zur genealogie der Mathematischen Mystik. Rist. Stuttgart, Friedrich Frommann, 1968. Halle: Niemeyer.

Manfredi, Antonio (1994). I codici latini di Niccol ò V. Edizione degli inventari e identificazione dei manoscritti. Città del Vaticano: Biblioteca apostolica Vaticana.

Maracchia, Silvio, cur. (2017). Matematica in Aristotele. Vol. II. Roma: Ed. Nuova Cultura.

Marx, Jacob (1905). Verzeichnis der Handschriften-Sammlung des Hospitals zu Cues bei Bernkastel a. Mosel. Repr. Minerva, Frankfurt 1966. Trier: Hospital zu Cues.

Maurizi, Marco (2008). La nostalgia del totalmente non altro: Cusano e la genesi della modernità. Soveria Mannelli: Rubbettino.

Mazzuconi, Daniela (1980). Il «De cesarea circuli quadratura» e l’«Aurea propositio in mathematicis» di Niccolò Cusano. Italia medioevale e umanistica (23):49–76.

McDermott, Peter L. (1998). Nicholas of Cusa: Continuity and Conciliation at the Council of Basel. Church History 67(2):254–273.

Meerseeman, Gilles Gérard (1935). Geschichte der Albertismus, II. Die erste k ölner Kontroversen. Roma: Dissertationes Historice, Istituto Storico domenicano.

Meuthen, Erich (1976). Acta Cusana. Quellen zur Lebensgeschichte des Nikolaus von Kues. Vol. I/1. Hamburg: Meiner.

– (1989). Die deutsche Legationsreise des Nikolaus von Kues 1451/52. In: Lebenslehren und Weltentw ürfe im Übergang vom Mittelalter zur Neuzeit. Politik-Bildung-Naturkunde-Theologie. Bericht über Kolloquien der Kommission zur Erforschung der Kultur des Spätmittelalters 1983 bis 1987. A cura di H. Boockmann et al. Göttingen: Göttingen Vandenhoeck u. Ruprecht, 421–499.

– (1995). Das Itinerar der deutschen Legationreise des Nikolaus von Kues 1451–1452. In: Papstgeschichte und Landesgeschichte. A cura di J. Dahlhaus e E. Wolgast. Köln: Böhlau, 473–502.

Miller, Clyde Lee (1991). Nicholas of Cusa’s On conjectures (De coniecturis). In: Nicholas of Cusa in Search of God and Wisdom. Essays in Honor of Morimichi Watanabe. A cura di G. Christianson e Th. Izbicki. Leiden: Brill, 119–140.

Mondolfo, Rodolfo (1967). Linfinito nel pensiero dellantichit à classica. Firenze: La Nuova Italia.

Moritz, Arne (2006). Explicite Komplikationen. Der radikale Holismus des Nikolaus von Kues. Vol. 14. Münster: Aschendorff.

Müller, Tom (2005). Möndchenquadratur und duale Mathematik bei Leon Alberti und Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):41–64.

– (2010). Perspectivit ät und Unendlichkeit. Regensburg: S. Roderer.

– (2014). Bedeutung und Rezeption der mathematisch-naturwissenschaftlichen Ansätze des Nikolaus von Kues. Das Mittelalter 19(1):86–102.

Murawski, Roman (2016). Between Theology and Mathematics. Nicholas of Cusa’s Philosophy of Mathematics. Studies in Logic, Grammar and Rhetoric (44):97–110.

Murdoch, John E. (1987). Thomas Bradwardine, Mathematics and Continuity in the Fourteenth Century. In: Mathematics and Its Applications to Science and Natural Philosophy in the Middle Ages. A cura di Edward Grant e John E. Murdoch. New York: Cambridge University Press, 103–137.

Nagel, Fritz (1984). Nicolaus Cusanus und die Entstehung der exakten Wissenschaften. Buchreihe der Cusanus-Gesellschaft, IX. Münster: Aschendorff.

– (2007). Nicolaus Cusanus – mathematicus theologus. Unendlichkeitsdenken und Infinitesimalmathematik. Trier: Paulinus.

Nicolle, Jean-Marie (1998). Math ématiques et métaphysique dans l’oeuvre de Nicolas de Cues. Lille: Anrtheses.

– (2002). Innovation in Mathematics and Proclusean Tradition in Cusanus Thought. In: Nicholas of Cusa. A Medieval Thinker for the Modern Age. A cura di Kazuhiko Yamaki. New York: Routledge, 85–88.

– (2005). How to look at the Cusanus’s geometrical figures? Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft (29):279–293.

– (2007). Les ecrits mathematiques. Paris: H. Champion.

– (2010). Lhomme à la proposition dor. Paris: Éditions Ipagine.

Oberrauch, Martha Maria (1993a). Aspekte der Operationalit ät. Untersuchungen zur Struktur des Cusanischen Denkens. Frankfurt am Main: R. G. Fischer.

– (1993b). Mathematische “Konstruktion” und philosophische Darstellung im Denken des Nikolaus von Kues. In: Verum est factum. Beitr äge zur Geistesgeschichte und Philosophie der Rinaissance. A cura di T. Albertini. Frankfurt am Main: Peter Lang, 373–382.

Omodeo, Pietro Daniel (2014). Keplero interprete di Cusano: la contingente geometria del cosmo. In: Cusano e Leibniz. Prospettive filosofiche. A cura di Antonio Dall’Igna e Damiano Roberi. Udine: Mimesis, 215–226.

Omont, Henri (1915). Nouvelles acquisitions du Départment des Manuscrits de la Bibliothèque Nationale pendant les années 1913–1914. Biblioth èque de lEcole des Chartes (76):5–96.

Orbetello, Luca (1965). Cusano e Galileo. Torino: Edizioni di Filosofia.

Oresme, Nicolas (1966). De proportionibus proportionum and Ad pauca respicientes (1351–1360). Edited with Introductions, English Translations, and Critical Notes by Edward Grant. Milwaukee e London: University of Wisconsin Press.

– (1968). Tractatus de configurationibus qualitatum et motuum secundum doctorem et magistrum Nych. Orem ca. 1370. In: Nicole Oresme and the medieval geometry of qualities and motions. A cura di Marshall Clagett. London: Madison, 158–437.

Pacioli, Luca (1494). Summa de arithmetica, geometria, proportioni et proportionalita. Venezia: P. de Paganini. Rist. anast. a cura dell’Istituto poligrafico e Zecca dello Stato, con introduzione di E. Giusti, Roma 1994.

– (1509). De Divina proportione. Trad. it. G. Duchesne e M. Giraud, Librairie du Compagnonnage, 1988. Venezia: P. de Paganini.

Pasqua, Hervé (2013). La méthode des conjectures de Nicolas de Cues. Noesis (21): 345–357.

– (2015). La notion d’ “Identique absolu” dans l’opuscule De Genesi (1447). In: La cuestión del hombre en Nicolás de Cusa. Fuentes, originalidad y diálogo con la modernidad. A cura di Claudia D’Amico e Jorge Mario Machetta. Buenos Aires: Biblos, 469–478.

Pedersen, Olaf (1953). The Development of Natural Philosophy 1250–1350. Classica et mediaevalia XIV:86–155.

Peroli, Enrico (2017). Niccol ò Cusano. Opere filosofiche, teologiche e matematiche. Milano: Bompiani.

Pindl-Büchel, Theodor (1990a). Cusanus Texte, III. Marginalien 3. Ramundus Lullus. Die Exzerpte und Randnotizen der Nikolaus von Kues zu der Schriften des Raimundus Lullus. Extractum ex libris meditacionum Raymundi. Heidelberg: C. Winter.

– (1990b). The Relationship between the Epistemologies of Ramon Lull and Nicholas of Cusa. The American Catholic Quarterly (64):73–87.

– (1992). Die Exzerpte des Nikolaus von Kues aus dem Liber contemplationis Ramon Llulls. Frankfurt am Main: Peter Lang.

Pisanus, Leonardus (1862). Practica geometria. In: Scritti di Leonardo Pisano, vol.  II. A cura di B. Boncompagni. Roma: Tipografia delle scienze matematiche, 1–224.

Platzeck, Erhard Wolfram (1953). Lullsche Gedanken bei Nikolaus von Kues. Trierer Theologische Zeitschrift (62):357–364.

– (1964). Von der Lullschen zur Cusanischen Denkform. Mitteilungen und Forschungsbeitäge der Cusanus-Gesellschaft (4):145–163.

Porter, T. I. (1933). A History of the Classical Isoperimetric Problem. In: Contributions to the Calculus of Variations (1931–1932). A cura di G. A. Bliss e L. M. Graves. Chicago, IL: University of Chicago Press.

Preisendanz, Karl (1973). Die Handschriften des Klosters Ettenheim-M ünster. Karlsruhe 1932. Wiesbaden: Harrassowitz.

Proclus (1873). In primum Euclidis elementorum librum commentarii. A cura di Gottfried Friedlein. Leipzig: B. G. Teubner. Proclo, Commento al I libro di Euclide, tr. it. di M. Timpanaro Cardini, Giardini, Pisa 1978.

– (2005). Teologia platonica. Trad. it. a cura di Michele Abbate. Milano: Bompiani.

Regiomontanus, Johannes (1533). De triangulis omnimodis libris quinque. In: Scripta clarissimi mathematici M. Ioannis Regiomontani 1544. A cura di Johannes Schoner. Norimbergae: I. Montanum & V. Neuber.

Reinhardt, Klaus (1986). Eine bisher unbekannte Handschrift mit Werken des Nikolaus von Kues in der Kapitelsbibliothek von Toledo. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (17):96–141.

– (2005). Die Lullus-Handschriften in der Bibliothek des Nikolaus von Kues: Ein Forschungsbericht. In: Ramon Llull und Nikolaus von Kues. Eine Begegnung im Zeichen der Toleranz. A cura di E. Bidese; A. Fidora; P. Renner. Turnhout: Brepols, 1–23.

Rignani, Orsola (2005). Biagio Pelacani e il senso agente. In: Corpo e anima, sensi interni e intelletto dai secoli XIII–XIV ai post-cartesiani e spinoziani. A cura di Graziella Federici Vescovini, Valeria Sorge e Carlo Vinti. Atti del Convegno Internazionale (Firenze, Dipartimento di Scienze dell’Educazione e dei Processi Culturali e Formativi, 18–20 settembre 2003). Turnhout: Brepols, 247–266.

Ritter, Heinrich (1850). Geschichte der christlichen Philosophie. (12 Bde), Bd. 9, Teil 5. Hamburg: Friedrich Perthes.

Rivolta, Adolfo (1933). Catalogo dei codici pinelliani dellAmbrosiana. Milano: Tip. Pontificia.

Rommevaux, Sabine (2003). L’irrationalité de la diagonale et du côtée d’un même carré dans les Questions de Biaise de Parme sur le Traité des rapports de Bradwardine. Revue dHistoire des Sciences (56):401–418.

Rose, Paul Lawrence (1975). The Italian Renaissance of Mathematics. Studies on humanists and mathematicians from Petrarch to Galileo. Genéve: Droz.

Roth, Ulli (1997). Die Bestimmung der Mathematik bei Cusanus und Leibniz. Studia leibniziana (29):63–80.

Rotzoll, Maike (2002). “Un certo vescovo da quelle parti…”. Die Cusanus-Handschriften in der Bibliothek des Medici-Arztes Pierleone da Spoleto. In: Nicolaus Cusanus zwischen Deutschland und Italien. A cura di Martin Thurner. Beiträge eines deutch-italienischen Symposiums in der Villa Vigoni. Berlin: Akademie Verlag.

Rusconi, Cecilia (2008). Sinnliche Darstellung des Nicht-Darstellbaren bei Heymeric van de Velde und Nikolaus von Kues. In: Nicolaus Cusanus: ein bewundernswerter historischer Brennpunkt: philosophische Tradition und wissenschaftliche Rezeption; Akten des Cusanus-Kongresses vom 20. bis 22. September 2006 in St. Petersburg. A cura di Klaus Reinhardt, Harald Schwaetzer e Oleg E. Dushin. Regensburg: Roderer, 59–70.

– (2012). El uso simbolico de las figuras matem áticas en la metafisica de Nicolás de Cusa. Buenos Aires: Biblos.

Sambin, Paolo (1979). Nicolò da Cusa, studente a Padova e abitante nella casa di Prosdocimo Conti suo maestro. Quaderni per la storia dellUniversit à di Padova (12): 141–145.

Santinello, Giovanni (1971). Introduzione a Niccol ò Cusano. Bari: Laterza.

– (1983). Prosdocino de’ Baldomandi. In: Scienza e filosofia allUniversit à di Padova nel Quattrocento. A cura di Antonio Poppi. Padova: LINT, 71–84.

Schedel, Hartmann (1493). Liber chronicarum. Norimberga: Anton Koberger.

Schnarr, Herman (2002). Frühe Beziehungen des Nikolaus von Kues zu italienischen Humanisten. In: Nicolaus Cusanus zwischen Deutschland und Italien. A cura di M. Thurner. Berlin: Akademie Verlag, 187–213.

Schulze, Werner (1978). Zahl, Proportion, Analogie. Eine Untersuchung zur Metaphysik und Wissenschaftshaltung des Nikolaus von Kues. Vol. 7. Buchreihe der Cusanus-Gesellschaft, Cusanus-Gesellschaft (9). Münster: Aschendorff.

Schwaetzer, Harald (2005). Viva imago Dei. Überlegungen zum Ursprung eines anthropologischen Grundprinzips bei Nicolaus Cusanus. In: Spiegel und Portr ät. Zur Bedeutung zweier zentraler Bilder im Denken des Nicolaus Cusanus. A cura di I. Bocken. Maastricht: Shaker, 113–132.

Senger, Hans Georg (1972). Zur Überlieferung der Werke des Nikolaus von Kues im Mittelalter. Mitteilungenund Untersuchungen über neue Cusanus-Handschriften. Cusanus-Studien. Heidelberg: Winter.

Serina, Richard J. (2016). Nicholas of Cusas Brixen Sermons and Late Medieval Church Reform. Leiden: Brill.

Settignani, M. G. (1922). L’elemento matematico applicato allo studio dell’infinito nel De docta ignorantia di Nicolò Cusano. Rivista di filosofia neo-scolastica (14):219–235.

Sfez, Jocelyne (2005). L’hypothétique influence de Nicolas de Cues sur Georg Cantor dans la question d’infinité mathématique. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):127–158.

Silverstein, Theodore (1957). Medieval Latin Scientific Writings in the Barberini Collection. A Provisional Catalogue. Chicago: University of Chicago Press.

Simon, Max (1912). Cusanus als Mathematiker. In: Heinrich Webers Festschrift. Leipzig-Berlin: Teubner, 298–337.

Stadler, Michael (1983a). Rekonstruktion einer Philosophie der Ungegenst ändlichkeit. Zur Struktur des Cusanischen Denkens. Die Geistesgeschichte und ihre Methoden. Quellen und Forschungen, Bd. 11. München: Fink Verlag.

– (1983b). Zum Begriff der mensuratio bei Cusanus. Ein Beitrag zur Ortung der cusanischen Erkenntnislehre. In: Mensura. Mass. Zahl. Zahlensymbolik im Mittelalter. A cura di Albert Zimmermann. Berlin-New York: De Gruyer, 118–131.

Stallmach, Josef (1967). Die Cusanische Erkenntnisauffassung zwischen Realismus und Idealismus. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (6):50–54.

– (1989). Ineinsfall der Gegens ätze und Weisheit des Nichtwissens. Grundzüge der Philosophie des Nikolaus von Kues. Buchreihe der Cusanus-Gesellschaft. Münster: Aschendorff.

Steensma, Regnerus (1970). Het klooster Thaborbij Sneek en zijn nagelaten geschriften. Leeuwarden: De Tille.

Stifel, Michael (1544). Arithmetica integra, appendix libri secundi, de quadratura circuli. Nuremberg: Jean Pétri.

Stinger, Charles L. (1977). Humanism and the Church of Fathers. Ambrogio Traversari (1386–1439) and Christian Antiquity in the Italian Renaissance. Albany: State University of New York Press.

Stork, Hans-Walter (2010). Bibliothek und Bücher des Nikolaus von Kues im St. Nikolaus-Hospital zu Bernkastel-Kues. In: Sammler und Bibliotheken im Wandel der Zeiten. A cura di Sünje Prühlen, Hans-Walter Stork e Sabine Graef. Kongress in Hamburg am 20. und 21. Mai 2010. Frankfurt am Main: Klostermann, 67–95.

Stuloff, Nikolaus (1964). Mathematische Tradition in Byzanz und ihr Fortleben bei Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (4):420–436.

– (1967). Die Herkunft der Elemente der Mathematik bei Nikolaus von Kues im Lichte der neuzeitlichen Wissenschaft. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (6):55–64.

Sullivan, Donald (1974). Nicholas of Cusa as Reformer. The Papal Legation to the Germanies 1451–1452. Medieval Studies 36:382–428.

Taton, René (1957–1958). Histoire g énérale des sciences. Vol. 2. Paris: P.U.F.

Uebinger, Johann (1895). Die mathematischen Schriften des Nikolaus Cusanus. Philosophisches Jahrbuch der G örres-Gesellschaft (8):311–307, 403–422.

– (1896). Die mathematischen Schriften des Nikolaus Cusanus. Philosophisches Jahrbuch der Görres-Gesellschaft (9):54–56, 391–410.

– (1897). Die Mathematisches Schriften des Nikolaus Cusanus. Philosophisches Jahrbuch der Görres-Gesellschaft (10):144–159.

Ulivi, Elisabetta (2010). Nuovi documenti su Luca Pacioli. In: Pacioli 500 anni dopo. Atti del Convegno, Sansepolcro, 22–23 maggio 2009. Sansepolcro: Centro Studi Mario Pancrazi, 19–58.

Uzielli, Gustavo (1894). La vita e i tempi di Paolo Dal Pozzo: ricerche e studi, con un capitolo sui lavori astronomici del Toscanelli di Giovanni Celoria. Roma: Tip. di Forzani e C.

Vaiati, Luisa Muraro (1970). Congettura e precisione matematica in Niccolò Cusano. Rivista di filosofia neo-scolastica (62):163–172.

Van de Vyver, Emil (1962). Annotations de Nicolas de Cues dans plusieurs manuscrits de la Bibliothèque Royale de Bruxelles. In: Nicol ò da Cusa, Relazioni tenute al convegno interuniversitario di Bressanone nel 1960. A cura di AA.VV. Firenze: Sansoni, 47–61.

– (1964). Die Brüsseler Handschriften aus dem Besitz des Nikolaus von Kues. Mitteilungen und Forschungsbeit äge der Cusanus-Gesellschaft (4):323–335.

Van Velthoven, Theo (1977). Gottesschau und menschliche Kreativit ät: Studien zur Erkenntnislehre des Nikolaus von Kues. Leiden: Brill.

Vansteenberghe, Edmond (1920). Le cardinal Nicolas de Cues (1401–1464). Paris: H. Champion.

– (1928). Quelques lectures de jeunesse de Nicolas de Cues d’après un manuscrit inconnu de sa bibliothèque. Archives dHistoire Doctrinale et Litt éraire du Moyen Âge (3):275–284.

Vasoli, Cesare (1968). Profilo di un papa umanista: Tommaso Parentucelli. In: Studi sulla cultura del Rinascimento. Manduria: Lacaita, 69–121.

Vengeon, Frédéric (2006). Mathématiques, création et humanisme chez Nicolas de Cues. Revue dhistorie des sciences (59):219–243.

Vescovini, Graziella Federici (1972). Il Complemento teologico rappresentato nei Complementi matematici. In: Nicol ò Cusano, Opere filosofiche. Torino: UTET, 609–639.

– (1983). L’importanza della matematica tra Aristotelismo e scienza moderna alla fine del secolo XIV a Padova. In: Aristotelismo veneto e scienza moderna (Padova, 25–28 settembre 1981). A cura di L. Olivieri. Padova: Ed. Antenore, 661–684.

– (1997). Cusano e la matematica. In: Filosofia e storia della cultura. Studi in onore di Fulvio Tessitore. A cura di G. Cacciatore, M. Martirano e E. Massimilla. Vols. 1–2. Napoli: Morano, 393–410.

– (1998a). Il pensiero di Nicola Cusano. Milano: UTET.

– (1998b). L’architettonica della mente di Cusano e la matematica. In: Le origini della modernità. A cura di Walter Tega. Firenze: Olshki, 31–48.

– (2002). Cusanus und Wissenschaftliche Studium zu Beginn des XV. Jahrhundert. In: Cusanus zwischen Deutschland und Italien. A cura di Martin Thurner. Akten der Kongresses Grabmann Institut München Universität, Como, Villa Vigoni, 28 März -2 April 2001. Berlin: Akademie Verlag, 93–113.

– (2005a). Cusano e lo Studio scientifico di Padova agli inizi del secolo XV. In: Filosofia e Sceinze. Studi in onore di Girolamo Cotroneo. A cura di Giuseppe Cantillo. Mannelli: Rubbettino, 223–240.

– (2005b). La trasformazione dei correlativi di Lullo nella coincidenza degli opposti di Cusano. In: Ramon Llull und Nikolaus von Kues: eine Begegnung im Zeichen der Toleranz. A cura di Ermenegildo Bidese et al. Turnhout: Brepols, 139–154.

– (2016). Nicolas de Cues. Paris: Vrin.

Vogel, Kurt (1954). Die Practica des Algorismus Ratisbonensis. München: Beck.

Volkmann-Schluck, Karl-Heinz (1984). Nicolaus Cusanus: die Philosophie im Übergang vom Mittelalter zur Neuzeit. Tr. it. di Umberto Prosch, Morcelliana, Brescia 1993. Frankfurt am Main: Klostermann.

Wackerzapp, Herbert (1962). Der Einfluss Meister Eckarts auf die ersten philosophischen Schriften des Nikolaus von Kues (1440–1450). Münster: Aschendorff.

Watanabe, Morimichi (2011). Nicholas of Cusa. A Companion to his Life and his Times. A cura di Gerald Christianson e Thomas M. Izbicki. Farnham: Routledge.

Weissenborn, Hermann (1882). Die Übersetzungen des Euklid durch Campano und Zamberti. Halle: H. W. Schmidt.

Wenck, Johannes (1910). De ignota litteratura. In: LeDe ignota Litteraturade Jean Wenck de Herrenberg contre Nicolas de Cuse. Texte inédit et étude. A cura di Edmond Vansteenberghe. Münster: Aschendorff.

Werland, Bärbel (1986). Meine Einblicke in das mathematische Denken des Nikolaus von Kues, insbesondere das mathematisch Unendliche. Versuch eines Bezugs sur Schulmathematik. In: Zug änge zu Nikolaus von Kues. A cura di H. Gestrich. Bernkastel-Kues: Cusanus Gesellschaft, 103–109.

Wertz, William F. (2001). Nicolaus of Cusa’s “On the Quadrature of the Circle”. Fidelio X(2):30–40.

Wunderle, Elisabeth (1995). Katalog der lateinischen Handschriften der Bayerischen Staatsbibliothek München. Die Handschriften aus St. Emmeram in Regensburg. I. Wiesbaden: Harrassowittz.

Yamaki, Kazuhiko (2005). Die Bedeutung geometrischer Symbole für das Denken des Nicolaus Cusanus. Eine Untersuchung am Beispiel der Metamorphose seiner Auffassung vom Kreis. Mitteilungen und Forschungsbeitr äge der Cusanus-Gesellschaft (29):295–312.