Bibliographien

Download Chapter

DOI

10.34663/9783945561379-14

Citation

Biank, Johanna (2019). Bibliographien. In: Pseudo-Proklos’ Sphaera: Die Sphaera-Gattung im 16. Jahrhundert. Berlin: Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften.

Bibliographie zu den Handschriften

Anonymus und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1615). In libellum Procli de sphaera notae. Mere astronomicae sunt et ad latinam tantum versionem accommodatae. Latein. Wolfenbüttel: Herzog-August-Bibliothek, Cod. Guelf. 256 lat., Katalog-Nr. 4561. url: http://libcoll.mpiwg-berlin.mpg.de/libview?mode=imagepath&url=/mpiwg/online/permanent/library/B3QF7EBX/pageimg (besucht am 2. August 2019).

Diadochos, Proklos (Pseudo-Proklos) (1447–1500). Sphaera. Geminus XVIII. Hypotyposis astronomicarum positionum. Griechisch. Modena: Biblioteca Estense. Gr. 24, a.R.7.14, s. XV. ff. 2r-7v, ff.7v-8v (Mut.)

Hauniensis, Anonymus (Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1590–1591). Procli Sphaera diligenter descripta typis gratia studiosorum Astrologia. Latein. Kopenhagen: Det kongelige Bibliotek, Ny. kgl. Samling 3012, Quarto, Bl. 6r-120r.

Pirckheimer, Willibald (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1526–1530). Procli Diadochi Sphaera. Latein. Nurimbergae: Nürnberg, Stadtbibliothek, PP. 88, Bl. 1r–4r.

Bibliographie zu den Drucken

Bainbridge, John (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1620). Procli Sphaera. Ptolemaeus: De Hypothesibus Planetarum. Conon regnorum. Griech.-Lat. In: Übers. von Johannes Bainbrige. Londini: Excudebat Guilielmus Iones. url: http://gateway.proquest.com/openurl?ctx_ver=Z39.88-2003&res_id=xri:eebo&rft_id=xri:eebo:image:1517 (besucht am 2. August 2019).

Catena, Pietro (ital. Übers.), Thomas Linacre (lat. Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1565). Procli Diadochi Sphaera. Lat.-Ital. Patavii (Padua): Laurentius Pasquatus (Lorenzo Pasquato).

Danti, Egnazio (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1573). La Sfera di Proclo Liceo. Tradotta da Maestro Egnatio Danti, Cosmografo del Serenissimo Gran Duca di Toscana. Con le Annotazione, - con luso della Sfera del medesimo. Italienisch. Fiorenza (Florenz): Nella Stamperia de’ Giunti.

Gutenaecker, Joseph (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1830). Die Sphäre des Proklos. Deutsch (Einleitung auf Latein). Würzburger Programm. Wirceburgi (Würzburg): Josephus Dorbath.

Henisch, Georg (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1609a). Georgii Henischii B. Medici et Mathematici Commentarius in Sphaeram Procli Diadochi cui adiunctus est Computus Ecclesiasticus, cum Calendario triplici, et prognostico tempestatum ex ortu et occasu stellarum. Griech.-Lat. Augustae Vindelicorum (Augsburg): David Francus.

Henisch, Georg (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1575). Tabulae institutionum astronomicarum: Georgii Heinischii Bartfeldensis. Adiuncta est Sphaera Procli. Griech.-Lat. Hrsg. von Johannes Honter d. Ä. Augustae Vindelicorum (Augsburg): Michael Mangerus.

Lauremberg, Johannes (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1611). Proklu Diadochu Sphaira. Griech.-Lat. 32 S. Rostochii (Rostock): Nicolaus Reusner.

Linacre, Thomas (Übers.), Jakob Ziegler (Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1536). De sphaera sive globo caelesti. Sphaerae atque astrorum coelestium ratio, natura et motus: ad totius mundi fabricationis cognitionem fundamenta. Jacobus Zieglerus Landavus de solidae sphaerae constructione. Proclus Diadochus Lycius de Sphaera, sive globo coelesti. Graece et Latine, interprete Th. Linacro, et Scholiis eiusdem Ziegleri explicatus. De canonica per sphaeram operatione. Hemicyclium Berosi. (Babyloniaka). Aratus Solensis de siderum natura et motu, simul in eundem cum commentariis Theonis Alexandrini philosophi (graece). Planisphaerium Claudii Ptolemaei (Latine ex versione Rudolphi Brughensis et Jordani). Griech.-Lat. Basileae: Johannes Valderus (Johann Walder).

Linacre, Thomas (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1499). Scriptores Astronomici Veteres: Procli Sphaera. Iulius Firmicus: Astronomicorum libri octo. Marcus Manilius: Astronomicorum libri quinque. Aratus: Phaenomena. Theon: Commentaria copiosissima in Arati Phaenomena graece. Griechisch. Venetiis: Aldus Manutius. url: http://diglib.hab.de/wdb.php?dir=inkunabeln/6-astron-2f (besucht am 2. August 2019).

– (1523). Dionysius Alexandrinus Periegetes. Orbis descriptio. Arati Astronomicon. Procli Sphaera, cum scholiis Ceporini. Griech.-Lat. Basileae: Johannes Bebelius (Bebel).

– (1526). Sphaera: Astronomiam discere incipientibus utilissima. Latein. Hrsg. von Lodovico Vitali (Luigi Vitali). Boloniae: Cynthius Achillinus (Cinzio Achillini).

– (1538). Proclus. Sphaera. Addita sunt prolegomena J. Schoneri in Sphaericum instrumentum; item quartum caput primi libri Marci Manilii. Latein. Vitebergae: Josephus Clug (Josef Klug).

– (1547). Procli Diadochi de Sphaera liber (Thoma Linacro, Britan. interprete). Cleomedis de mundo sive circularis inspectionis meteororum libri duo (Georgio Valla, Placent., interprete) Arati Solensis phaenomena, sive apparaentia (cum versis et annotationibus Ceporini) Dionysii Afri descriptio orbis habitabilis (cum versis et annotationibus Ceporini. Acc. vita Procli, Arati et Dionysii ex Suida). Griech.-Lat. Basileae: Henr. Petri.

Linacre, Thomas (Übers.), Georg Tannstetter (Appendix) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1511). Sphaera: Astronomiam discere incipientibus utilissima. Appendicula G. T. Collimitii de Ortu et Occasu Siderum, ut est apud poetas, Varronem, Columellam, Pliniumque et caeteros. Latein. Viennae Pannoniae (Wien): Hieronymus Vietor und Johann d. Ä. Singriener.

Monacensis, Anonymus (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (ca. 1540). Sphaera. Latein. Drucker unbekannt. url: http://gateway-bayern.de/VD16+P+4978 (besucht am 2. August 2019).

Salisbury, William (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1550). The Description of the Sphere or Frame of the Worlde. Englisch. London: Robert Wyer.

Scandianese, Tito Giovanni und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1556a). La Sfera di Proclo. Della caccia, con la dimonstratione de Iuochi de greci et latini scrittori. Italienisch. Venetiis: Gabriel Giolito de Ferrari et fratelli.

Schreckenfuchs, Erasmus Oswald (Komm.), Thomas Linacre (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1561). Procli de sphaera, lib. I. Cleomedis de Mundo sive circularis insepctionis meteorum Libri II. Arati Solensis phaenomena, sive Apparentia. Dionysii Afri descriptio Orbis habitabilis. Omnia Graece et Latine. J. Honteri Coronensis De Cosmographiae rudimentis. Griech.-Lat. Basileae: per Henricum Petri.

Stöffler, Johannes (Komm.), Thomas Linacre (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1534). In Procli Diadochi Sphaeram mundi, omnibus numeris longe absolutissimus Commentarius, antehac nunquam typis excusus. Latein. Tubingae: Hulderrichus Morhart der Ältere.

Turociensis, Martinus Rakocius (Martin Thuroczi von Rákóc) (1556). Libellus de sphaera Procli Diadochi, ex graeco latinus factus carmine heroico, a Martino Rakocio Tyrociensi. Praemissa est elegia D. Casparis Peuceri. Latein. Vitebergae: Johannes Crato (Johann d. Ä. Krafft).

Valla, Giorgio (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1501). De pertinentibus ad sphaeram. Latein. In: De expetendis et fugiendis rebus opus. Venetiis: Aldus Manutius. Kap. 16.1.

Vinet, Élie (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1553). Ex mathematico Pselli Breviario, Arithmetica, musica, geometria, Sphaera vero ex Procli graeco. Latein. Burdegalae (Bordeaux): Franciscus Morpanius.

Vinet Élie (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1543b). Sphaera. Latein. Parisiis: Johannes Lodoicus Tiletanus (Jean Loys de Thielt).

Die für die Diagramme ausgewählten Drucke

Catena, Pietro (ital. Übers.), Thomas Linacre (lat. Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1565). Procli Diadochi Sphaera. Lat.-Ital. Patavii (Padua): Laurentius Pasquatus (Lorenzo Pasquato).

Danti, Egnazio (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1573). La Sfera di Proclo Liceo. Tradotta da Maestro Egnatio Danti, Cosmografo del Serenissimo Gran Duca di Toscana. Con le Annotazione, - con luso della Sfera del medesimo. Italienisch. Fiorenza (Florenz): Nella Stamperia de’ Giunti.

Henisch, Georg (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1575). Tabulae institutionum astronomicarum: Georgii Heinischii Bartfeldensis. Adiuncta est Sphaera Procli. Griech.-Lat. Hrsg. von Johannes Honter d. Ä. Augustae Vindelicorum (Augsburg): Michael Mangerus.

Linacre, Thomas (Übers.), Jakob Ziegler (Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1536). De sphaera sive globo caelesti. Sphaerae atque astrorum coelestium ratio, natura et motus: ad totius mundi fabricationis cognitionem fundamenta. Jacobus Zieglerus Landavus de solidae sphaerae constructione. Proclus Diadochus Lycius de Sphaera, sive globo coelesti. Graece et Latine, interprete Th. Linacro, et Scholiis eiusdem Ziegleri explicatus. De canonica per sphaeram operatione. Hemicyclium Berosi. (Babyloniaka). Aratus Solensis de siderum natura et motu, simul in eundem cum commentariis Theonis Alexandrini philosophi (graece). Planisphaerium Claudii Ptolemaei (Latine ex versione Rudolphi Brughensis et Jordani). Griech.-Lat. Basileae: Johannes Valderus (Johann Walder).

Linacre, Thomas (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1523). Dionysius Alexandrinus Periegetes. Orbis descriptio. Arati Astronomicon. Procli Sphaera, cum scholiis Ceporini. Griech.-Lat. Basileae: Johannes Bebelius (Bebel).

– (1526). Sphaera: Astronomiam discere incipientibus utilissima. Latein. Hrsg. von Lodovico Vitali (Luigi Vitali). Boloniae: Cynthius Achillinus (Cinzio Achillini).

– (1538). Proclus. Sphaera. Addita sunt prolegomena J. Schoneri in Sphaericum instrumentum; item quartum caput primi libri Marci Manilii. Latein. Vitebergae: Josephus Clug (Josef Klug).

– (1547). Procli Diadochi de Sphaera liber (Thoma Linacro, Britan. interprete). Cleomedis de mundo sive circularis inspectionis meteororum libri duo (Georgio Valla, Placent., interprete) Arati Solensis phaenomena, sive apparaentia (cum versis et annotationibus Ceporini) Dionysii Afri descriptio orbis habitabilis (cum versis et annotationibus Ceporini. Acc. vita Procli, Arati et Dionysii ex Suida). Griech.-Lat. Basileae: Henr. Petri.

Linacre, Thomas (Übers.), Georg Tannstetter (Appendix) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1511). Sphaera: Astronomiam discere incipientibus utilissima. Appendicula G. T. Collimitii de Ortu et Occasu Siderum, ut est apud poetas, Varronem, Columellam, Pliniumque et caeteros. Latein. Viennae Pannoniae (Wien): Hieronymus Vietor und Johann d. Ä. Singriener.

Salisbury, William (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1550). The Description of the Sphere or Frame of the Worlde. Englisch. London: Robert Wyer.

Scandianese, Tito Giovanni und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1556a). La Sfera di Proclo. Della caccia, con la dimonstratione de Iuochi de greci et latini scrittori. Italienisch. Venetiis: Gabriel Giolito de Ferrari et fratelli.

Schreckenfuchs, Erasmus Oswald (Komm.), Thomas Linacre (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1561). Procli de sphaera, lib. I. Cleomedis de Mundo sive circularis insepctionis meteorum Libri II. Arati Solensis phaenomena, sive Apparentia. Dionysii Afri descriptio Orbis habitabilis. Omnia Graece et Latine. J. Honteri Coronensis De Cosmographiae rudimentis. Griech.-Lat. Basileae: per Henricum Petri.

Stöffler, Johannes (Komm.), Thomas Linacre (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1534). In Procli Diadochi Sphaeram mundi, omnibus numeris longe absolutissimus Commentarius, antehac nunquam typis excusus. Latein. Tubingae: Hulderrichus Morhart der Ältere.

Turociensis, Martinus Rakocius (Martin Thuroczi von Rákóc) (1556). Libellus de sphaera Procli Diadochi, ex graeco latinus factus carmine heroico, a Martino Rakocio Tyrociensi. Praemissa est elegia D. Casparis Peuceri. Latein. Vitebergae: Johannes Crato (Johann d. Ä. Krafft).

Valla, Giorgio (Übers.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1501). De pertinentibus ad sphaeram. Latein. In: De expetendis et fugiendis rebus opus. Venetiis: Aldus Manutius. Kap. 16.1.

Vinet, Élie (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1553). Ex mathematico Pselli Breviario, Arithmetica, musica, geometria, Sphaera vero ex Procli graeco. Latein. Burdegalae (Bordeaux): Franciscus Morpanius.

Vinet Élie (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1543b). Sphaera. Latein. Parisiis: Johannes Lodoicus Tiletanus (Jean Loys de Thielt).

Bibliographie zur Primärliteratur

Allen, Percy Stanford (1906–1958). Opus Epistolarum Des. Erasmi Roterodami. 12 Bde. Oxford: Clarendon Press.

– (1906). Opus Epistolarum Des. Erasmi Roterodami. 1: 1484-1514. Oxford: Oxford University Press.

– (1938). Opus Epistolarum Des. Erasmi Roterodami. IX: 1530-1532. Oxonii: Clarendoniano.

Allen, Percy Stanford, H. M. Allen und Heathcote William Garrod, Hrsg. (1969). Opera omnia Desiderii Erasmi Roterodami. Amsterdam: North-Holland.

Andoverpianus, Joachim Fortius Ringelbergius (1531). Opera. Nachdruck Nieuwkoop: B. de Graaf, 1967. Lugduni: Apud Gryphium.

Apian, Petrus (1524). Cosmographicus liber Petri Apiani mathematici studiose collectus. Landshutae: typis ac formulis D. Joannis Weyssenburgers.

Aquin, Thomas von (2006). Expositio super librum Boethii De trinitate I. Kommentar zum Trinitätstraktat des Boethius I: Lateinisch-Deutsch. Hrsg. von Peter Hoffmann, Alexander Fidora und Andreas Niederberger u. a. I. Bibliothek der Philosophie des Mittelalters. Freiburg: Herder.

– (2007). Expositio super librum Boethii De trinitate I. Kommentar zum Trinitätstraktat des Boethius I: Lateinisch-Deutsch. Hrsg. von Peter Hoffmann und Hermann Schrödter. II. Bibliothek der Philosophie des Mittelalters. Freiburg: Herder.

Areopagita, Pseudo-Dionysius (1990). Corpus Dionysiacum. Hrsg. von Beate Regina Suchla. Textkritische Edition mit einer Einleitung zur Überlieferung des Corpus Dionysiacum Areopagiticum. 1: Pseudo-Dionysius Areopagita, De Divinis Nominibus. Berlin, New York: de Gruyter.

Aristoteles (1497). Aristotelis opera omnia Graece. II: Aristoteles, Opera graeca una cum scriptis Theophrasti, et Philonis Libro de mundo atque Historia philosophica Galeno adscripta. Venetiis: Aldus Manutius.

Baldi, Bernardino (1998). Le vite dematematici: Edizione annotata e commentata della parte medievale e rinascimentale. Hrsg. von Elio Nenci. Edizione annotata e commentata della parte medievale e rinascimentale. Milano: Francoangeli.

Balfour, Robert (1605). Cleomedis Meteora graece et latine. Burdigalae (Bordeaux): Simon Milangius.

Barozzi, Francesco (1560). Francisci Barocii Patritii Veneti Opvscvlvm, in quo vna oratio, & duae Quaestiones: altera de certitudine, & altera de medietate Mathematicarvm continentur. Padua: Grazioso Percacino.

– (1566). Francisci Barocii [...] Commentarius in locum Platonis obscurissimum, et hactenus a nemine recte expositum in principio dialogi octaui de Rep. ubi sermo habetur de numero geometrico, de quo prouerbium est, quod numero Platonis nihil obscurius, etc. Bologna: A. Benacius.

– (1585). Cosmographia in quatuor libros distributa. Venetiis.

Baur, Ludwig und Paul Wilpert, Hrsg. (1944). Nicolai de Cusa Opera omnia. Iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidem edita. XIII: Directio speculantis seu de non aliud. Lipsiae (Leipzig): Felix Meiner Verlag.

Boese, Helmut (1958). Die mittelalterliche Übersetzung der Stoicheiosis Physike des Proclus. Procli Diadochi Lycii Elementatio Physica. Berlin: Akademie-Verlag.

Caspar, Max, Hrsg. (1991). Johannes Keplers gesammelte Werke. 2., unveränderte Auflage. VII: Epitome Astronomiae Copernicanae. München: Beck.

Clavius, Christopher (1606). In Sphaeram Joannis de Sacro Bosco commentarius. Accessit geometrica, atque vberrima de crepusculis tractatio Sphaerae. Romae: Gellius; Zannettus.

– (1999). Commentaria in Euclidis Elementa geometrica. Hrsg. von Eberhard Knobloch. Nachdr. der Ausg. Mainz, 1611. Hildesheim, Zürich, New York: Olms-Weidmann.

Cooke, Francis (1591). The Principles of Geometrie, Astronomie, and Geographie. London: Iohn Windet.

Danti, Piervincenzo (1571). La Sfera di Messer Giovanni Sacrobosco. Fiorenza: Nella Stamperia de Giunti.

Diadochos, Proklos (Pseudo-Proklos) (1491). Sphaera. Modena: Biblioteca Estense.

– (1560). In primum Euclidis elementorum librum commentariorum libri quattuor. Patavii: excudebat Gratiosus Perchacinus.

– (1591). Annotatio in Sphaeram Procli Wittenbergae proposita. In: Sammelhandschrift. Übers. von Johannes Hagius, 106r–166v.

– (1903). Procli Diadochi In Platonis Timaeum commentaria. Hrsg. von E. Diehl. I. Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana. Leipzig: Teubner [Reprint Amsterdam: Hakkert, 1965].

– (1968). Théologie platonicienne. Tome I: Introduction - Livre I. Hrsg. von Leendert Gerrit Westerink und Henri-Dominique Saffrey. I. Paris: Les Belles Lettres.

– (1985–1986). In Alcibiadem primus. Hrsg. von Alain Philippe Segonds. 2 Bde. Paris: Les Belles Lettres.

– (2007). Proclus: On Plato Cratylus. Translated by Brian Duvick. Guest editor: Harold Tarrant. Hrsg. von Richard Sorabji. Ancient Commentators on Aristotle. Duckworth.

– (2010). Der Kommentar des Proklos zu HesiodsWerken und Tagen. Edition, Übersetzung und Erläuterung der Fragmente. Hrsg. von Patrizia Marzillo. Classica Monacensia 33. Tübingen: Narr.

Evans, James und J. Lennart Berggren (2006). Geminoss Introduction to the Phenomena. A Translation and Study of a Hellenistic Survey of Astonomy. Princeton University Press.

Ficino, Marsilio (1576). Opera. Nachdruck Paris: Phénix Editions, 1999. 2 Bde. Basileae: Henricpetrina.

Geminus (1975). Introduction aux phénomènes. Hrsg. von G. Aujac. Paris: CUF.

Griffiths, John (1888). Statutes of the University of Oxford (Corpus statutorum Universitatis Oxon[iensis]) Codified in the Year 1636 under the Authority of Archbishop Laud, Chancellor of the University. Oxford: Clarendon Press.

Henisch, Georg (1590). Institutionum dialecticarum libri septem, et repetitionum libri duo brevi et perspicua methodo theoriam et praxin dialecticae artis complectens. Latein. Manger: Augustae.

– (1613). Praeceptiones rhetoricae Praeceptionum Rhetoricarum Tabulis comprehensarum Liber Unus. Cui adiuncta methodus docendi et discendi rhetoricam per praxin in uno exemplo. Adiunctae item aliquot declamationes ex quatuor generibus causarum. Augustae Vindelicorum: Franck.

Henisch, Georg und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1609b). Commentarius in sphaeram Procli Diadochi cum textu graeco et versione latina: Cui adjectus est computus ecclesiasticus, cum calendario triplici et prognostico tempestatum ex ortu et occasu stellarum. Augustae Vindelicorum: Francus (D. Francke). url: http://data.onb.ac.at/rec/AC09947483 (besucht am 2. August 2019).

Kepler, Johannes (1618). Epitome Astronomiae Copernicanae. 1-4. Lentiis ad Danubium [Linz]: Johannes Plancus.

– (1939). Gesammelte Werke. Hrsg. von W. van Dyck und M. Caspar. 2. München: Beck.

Lazzarin, Francesca, Hrsg. (2012). Marsilio Ficino, Commento alParmenidedi Platone. Immagini della Ragione 15. Florence: Olschki.

Maestlinus, Michael (1597). Epitome astronomiae, qua brevi exemplicatione omnia, tam ad Sphaericam quam Theoricam eius partem pertinentia, ex ipsius scientiae fontibus deducta, persicue per quaestiones traduntur, conscripta. Tubinga: Georgius Gruppenbachius.

Manitius, Carolus (1898). Geminou Eisagoge eis ta phainomena: Gemini Elementa astronomiae. Lipsiae (Leipzig): in aedibus B. G . Teubneri.

– (1974). Procli Diadochi Hypotyposis Astronomicarum Positionum. Neudr. d. stereotyp. Ausg. v. 1909. Stuttgart: Teubner.

Mercati, Giovanni (1938). Codici latini Pico Grimani Pio e di altra biblioteca ignota del secolo XVI esistenti nell’Ottoboniana e i codici greci Pio di Modena. Studi e testi (75).

Meynier, Honorat de (1624). Paradoxes de Meynier, contre les mathematiciens, qui abusent la ieunesse. Ensemble les Definitions Theoremes et Maximes, dEuclides, dArchimedes, de Proclus, de Sacrobosco, et dAristote, utilles à ceux qui se veulent servir proprement des Mathematiques, et de la Philosophie. Paris: chez Iulian Iacquin.

Moosburg, Berthold von (1984–2011). Expositio super Elementationem theologicam Procli. Hrsg. von Verschiedene. 6 Bde. Corpus philosophorum Teutonicorum medii aevi. Hamburg: Meiner.

Omont, Henri, Hrsg. (1888). Inventaire sommaire des manuscrits grecs de la Bibliotheque Nationale et des autres bibliotheques.

Petau, Denys (1630). Uranologion sive Systema variorum authorum qui de sphaera ac sideribus eorumque motibus graece commentati sunt. Paris: Sebastian Cramoisus.

Petri Rami Professoris Regii, et Audomari Talaei Collectaneae Praefationes, Epistolae, Orationes cum indice totius operis (1577). Parisiis: Apud Dionysium Vallensem.

Philostratus, Flavius (1516). De vitis sophistarum libri duo. Hrsg. von Antonius Bomsinus. Straßburg: Schurer.

Ptolemaios (1898–1903). Claudii Ptolemaei opera quae exstant omnia. Hrsg. von Johan Ludvig Heiberg. 1. Syntaxis Mathematica, 1898; 2. Opera astronomica minora, 1903. Leipzig: Teubner.

– (1963). Claudii Ptolemaei opera quae exstant omnia. 2 Bde. Leipzig: Teubner.

Ramus, Petrus (1567). Prooemium mathematicarum. Paris.

– (1569). Scholarvm Mathematicarvm libri vnvs et triginta. Basileae: Per Evsebivm Episcopivm, & Nicolai Fratris haeredes.

Recorde, Robert (1556). The Castle of Knowledge. London: Reginal de Wolfe.

Rheticus, Georg, Nikolaus Gugler (Schreiber) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1536). Annotata in Sphaeram Procli a M. Ioannino Mathematicae Professore. In: Joannis de Sacrobosco sphaera, a Nicolao Guglero in compendium redacta. Joachimi, Mathematici, annotata in sphaeram Procli. Ejusdem annotata in Alfraganum. Ejusdem annotata in astrologiam. Anonymi tractatus de nativitatibus. Stephani Norimbergensis prognosticon. Paris, Biblitohèque Nationale de France, lat. 7395, 39r–46v.

Rhodios, Geminos (1898). Gemini Elementa astronomiae. Hrsg. von Karl Manitius. Leipzig: Teubner.

Sacrobosco, Johannes de (1531). Libellus de Sphaera. Accessit eiusdem auctoris computus ecclesiasticus, Et alia quaedam in studiosorum gratiam edita. Cum Praefatione Philippi Melanchthonis. Hrsg. von Philipp Melanchton. Wittenberg: Josef Klug.

Savile, Thomas (Übers.) und Geminos Rhodios (1590). Gemini De Apparentibus Coelestibus. Altdorf: Edo Hilderich.

Scandianese, Tito Giovanni und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1556b). La Sfera di Proclo. Della caccia, con la dimonstratione de Iuochi de greci et latini scrittori. Vinegia: Gabriel Giolito de Ferrari et fratelli.

Schönberger, Rolf und Andreas Schönfeld, Hrsg. (2003). Liber de causis. Das Buch von den Ursachen. Übersetzt und mit einer Einleitung versehen von den Herausgebern. Philosophische Bibliothek 553. Hamburg: Meiner.

Stevenson, Henry (Jr.) (1885). Codices manuscripti Palatini graeci Bibliothecae Vaticanae. Rome: Ex Typographeo Vaticano.

Strickland, Gibson, Hrsg. (1931). Statuta antiqua Universitatis Oxoniensis. Oxford: Clarendon Press.

Tannstetter, Georg, Jakob Ziegler, Joachim von Watt und Plinius (1531). Iacobi Ziegleri laudavi bavari in C. Plinii de Naturali Historia librum secundum commentarius [...] item Organum quo catholica syderum, ut apud Plinium est, [...] docetur. Item Georgii Collimitii et Ioachimi Vadiani in eundem secundum Plinii scholia quaedam. Ad haec Index rerum [...] Opus nunc recens natum, et primum aeditum. Basileae: Henricus Petrus.

Vinet, Élie (1573). La Sphaire de Procle, Philosophe Gregeois. Reueu et corrigée par le translateur. Paris: de l’imprimerie de Hierosme de Marnef, et Guillaume Cavellat.

Vinet, Élie (Übers., Komm.) und Proklos Diadochos (Pseudo-Proklos) (1543a). Procli Sphaera. Parisiis: Apud Ioannem Lodoicum Tiletanum.

Vinet, Élie und Louis Massebieau (1886). Schola Aquitanica: programme d’études du Collège de Guyenne au XVIe siecle, publié pour la première fois, par Élie Vinet, en 1583, et réimprimé d’après l’exemplaire de la Bibliothèque nationale, avec une préface, une traduction française et des notes, par Louis Massebieau. In: Hrsg. von C. Delagrave. Paris.

Vives, Jean Luis (1531). De tradendis disciplinis libri quinque. Antverpiæ: Michael Hillenius.

Volterranus, Raffaele Maffei (1506). Proclus Lycius. In: Commentaria urbana. Rom: Johann Besicken, 259r.

Vossius, Gerardus Joannes (1650). De quatuor artibus popularibus, de philologia, et scientiis mathematicis. Amsterdam: Ioannis Blaeu.

Weininger, Johannes Bernhard (1657). Contra nonnullorum, de soliditate orbium, galaxiae, itemque systematis mundani constitutione, sententias, modernorum sagacitate, arundinisque dioptricae perspicuitate refutatas. Straßburg: Matthias Bernegger.

Ziegler, Jakob (1531). In C. Plinii de naturali historia librum secundum commentarius. Basileae: Henricus Petrus.

Bibliographie zur Sekundärliteratur

Allen, Michael J. B. (2014). Marsilio Ficino. In: Interpreting Proclus: From Antiquity to the Renaissance. Hrsg. von Stephen E. Gersh. Cambridge: Cambridge University Press, 353–379.

– (2015). Marsilio Ficino as a Reader of Proclus and most notably of Proclus’ In Parmenidem. In: Essays in Renaissance Thought and Letters. In Honor of John Monfasani. Hrsg. von Patrick Nold Alison Frazier. Leiden, Boston: Brill. Kap. X, 179–195.

Annales de lImprimerie des Alde, ou Histoire des trois Manuce et de leurs Éditions [1834] (1991). repr. 1991. New Castle, Delaware: Oak Knoll Books.

Anonym (1747). Bainbridge, John. In: Biographia Britannica. 1. London: W. Innys, 419–421.

Areopagita, Pseudo-Dionysius (1991). Corpus Dionysiacum. Hrsg. von Günter Heil und Adolf Martin Ritter. Textkritische Edition mit einer Einleitung zur Überlieferung des Corpus Dionysiacum Areopagiticum. 2: De coelesti hierarchia, De ecclesiastica hierarchia, De mystica theologia, Epistulae. Berlin, New York: De Gruyter.

Asper, Markus (2007). Griechische Wissenschaftstexte. Formen, Funktionen, Differenzierungsgeschichten. Philosophie der Antike 25. Stuttgart: Franz Steiner Verlag.

– (2016). Kommentieren als Konstruktionsvorgang (The Satisfactions of Doing Commentary). Forschungskolloquium Gräzistik des Instituts für Klassische Philologie. Humboldt-Universität zu Berlin. 15.02.2016 (FOR Paper 2361). Unter den Linden 6. Raum 3052. 10099 Berlin.

Augustijn, Cornelis (1997). Verba valent usu: Was ist Erasmianismus? In: Erasmianism: Idea and Reality. Hrsg. von Marianne E. H. Nicolette Mout, Herbert Smolinsky und Johannes Trapman. Amsterdam: North Holland, 5–14.

Azzolini, Monica (2013). The Duke and the Stars: Astrology and Politics in Renaissance Milan. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.

Bachelard, Gaston (1972). La formation de lesprit scientifique. Paris: Vrin.

Badino, Massimiliano und Jaume Navarro (2013). Pedagogy and Research. Notes for a Historical Epistemology. In: Research and Pedagogy. A History of Quantum Physics Through its Textbooks. Hrsg. von Massimiliano Badino und Jaume Navarro. Berlin: Edition Open Access, 7–25. url: http://mprl-series.mpg.de/studies/2/2/index.html (besucht am 2. August 2019).

Baltes, Matthias (1976). Die Weltentstehung des Platonischen Timaios nach den antiken Interpreten. I. Philosophia Antiqua: A Series of Monographs on Ancient Philosophy XXX. Leiden: Brill.

– (1978). Die Weltentstehung des Platonischen Timaios nach den antiken Interpreten. 2. Philosophia Antiqua: A Series of Monographs on Ancient Philosophy XXXV. Leiden: Brill.

Baltzly, D. (2002). What Goes up: Proclus against Aristotle on the Fifth Element. Australasian Journal of Philosophy 80(3):261–287.

Bandini, Angelo Maria (1793). Bibliotheca Leopoldina Laurentiana, seu Catalogus manuscriptorum qui iussu Petri Leopoldi Arch. Austr. Magni Etr. Ducis [...], in Laurentianam translati sunt. Quae in singulis codicibus continentur [...] accuratissime describuntur, edita supplementur et emendantur [...] Florentiae: Typis Caesareis.

Barber, Giles (1977). Thomas Linacre: A Bibliographical Survey of His Works. In: Linacre Studies. Essays on the Life and Work of Thomas Linacre c. 1460-1524. Oxford: Clarendon Press, 290–353.

Barnes, Jonathan (1992). Metacommentary. Oxford studies in ancient philosophy (10): 267–281.

Bauer, Barbara (1989). Die Rolle des Hofastrologen und Hofmathematicus als fürstlicher Berater. In: Mitteilung XVI der Kommission für Humanismusforschung. Höfischer Humanismus. Hrsg. von August Buck. Weinheim: Acta Humaniora.

Baum, Armin Daniel (2006). Pseudepigraphie und literarische Fälschung. In: Das Studium des Neuen Testaments. Hrsg. von Heinz-Werner Neudorfer und Eckhard J. Schnabel. 2: Exegetische und hermeneutische Grundfragen. Wuppertal: Brockhaus, 441–466.

Bazán, F. García (1991). Oráculos Caldeos. Con una selección de testimonios de Proclo, Pselo y M. Itálico / Numenio de Apamea. Fragmentos y testimonios, introducciones, traducciones y notas. Biblioteca Clásica Gredos 153. Madrid: Editorial Gredos.

Beaujouan, Guy (1963). Motives and Opportunities for Science in the Medieval Universitites. In: Scientific Change: Historical Studies in the Intellectual, Social, and Technical Conditions for Scientific Discovery and Technical Invention, from Antiquity to the Present. Hrsg. von Alistair C. Crombie. New York: Basic Books.

Berger, Albrecht (2006). Psellos. In: Der Neue Pauly. Hrsg. von Manfred Landfester Hubert Cancik Helmuth Schneider. url: http://dx.doi.org/10.1163/1574-9347_dnp_e1012310 (besucht am 2. August 2019).

Beutler, Rudolf (1957). Proklos. Neuplatoniker. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung begonnen von Georg Wissowa, fortgeführt von Wilhelm Kroll und Karl Mittelhaus. Hrsg. von Konrat Ziegler. 25: Priscilla bis Psalychiadai. München: Alfred Druckenmüller Verlag, 186–247.

Bialas, Volker (2004). Johannes Kepler. München: Beck.

Biank, Johanna (2016). Clavius, Christophorus. In: Encyclopedia of Renaissance Philosophy. Hrsg. von M. Sgarbi. Cham (Schweiz): Springer, 1–5. url: http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-02848-4_54-1 (besucht am 2. August 2019).

Bieri, Hans (2007). Der Streit um das kopernikanische Weltbild im 17. Jh. Galileo Galileis Akkomodationstheorie und ihre historischen Hintergründe. Quellen - Kommentare - Übersetzungen unter Mitarbeit von Virgilio Masciadri. Bern, Berlin, Bruxelles, Frankfurt am Main, New York, Wien: Peter Lang.

Blair, Ann (2006). The Collective Commentary as Reference Genre. In: Der Kommentar in der Frühen Neuzeit. Hrsg. von Ralph Häfner und Markus Völkel. Tübingen: Niemeyer, 115–131.

Blecher, Jens (2006). Vom Promotionsprivileg zum Promotionsrecht. Das Leipziger Promotionsrecht zwischen 1409 und 1945 als konstitutives und prägendes Element der akademischen Selbstverwaltung. Halle: Philosophische Fakultät der Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg.

Böhme, Günther (1986). Bildungsgeschichte des europäischen Humanismus. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.

Boll, Franz (1903). Sphaera. Neue Griechische Texte und Untersuchungen. Leipzig: Teubner.

Bossert, Gustav (1906). Der Humanist Theodor Reysmann 1530–1534. In: Württembergische Vierteljahreshefte für Landesgeschichte. 15, 368–386.

Botfield, Beriah, Hrsg. (1861). Praefationes et epistolae editionibus principibus auctorum veterum. Cantabrigiae (Cambridge): Prelo Academico.

Braida, Lodovica (2000). Stampa e cultura in Europa. Biblioteca Essenziale Laterza 32. Roma, Bari: Laterza & Figli.

Brockliss, Laurence (1996). Vierzehntes Kapitel: Lehrpläne. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. II: Von der Reformation zur Französischen Revolution (1500-1800). München: Beck, 451–494.

Brosseder, Claudia (2004). Im Bann der Sterne: Caspar Peucer, Philipp Melanchthon und andere Wittenberger Astrologen. Berlin: Akademie Verlag.

Buck, August (1975). Einführung. In: Der Kommentar in der Renaissance. Hrsg. von August Buck und Otto Herding. Boppard: Harald Boldt, 7–19.

Burmeister, Karl Heinz (1967). Georg Joachim Rhetikus 1514-1574: eine Bio-Bibliographie. I. Wiesbaden: Guido Pressler Verlag.

– (2015). Magister Rheticus und seine Schulgesellen: Das Ringen um Kenntnis und Durchsetzung des heliozentrischen Weltsystems des Kopernikus um 1540/50. 11 (N.F). Forschungen zur Geschichte Vorarlbergs. Konstanz, München: UVK Verlagsgesellschaft.

Burrows, Montagu (1890). A Memoire of William Grocyn. In: Linacres Catalogue of Books Belonging to William Grocyn in 1520, Together with His Accounts as Executor: Followed by a Memoir of William Grocyn. Oxford Historical Society. Collectanea 2. Oxford: Printed for the society, 319–80.

Butters, Suzanne B. (2002). Ferdinando de’ Medici and the Art of the Possible. In: The Medici, Michelangelo, and the Art of Late Renaissance Florence. New Haven u. a.: Yale University Press, 66–75.

Catt, Patrick A. (2014). Bainbridge, John. In: The Biographical Encyclopedia of Astronomers. New York: Springer, 145–147.

Chisholm, Hugh (1910). Grocyn, William. The Encyclopaedia Britannica: A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information 12: Gichtel to Harmonium: 610–611.

Ciapponi, Lucia A. (1976). Vitruvius. In: Catalogus Translationum et Commentariorum. III. Washington, D. C.: Catholic Univ. of America Press, 399–409.

Claessens, Guy (2011). Imagination as Self-Knowledge: Kepler on Proclus’ Commentary on the First Book of Euclid’s Elements. Early Science and Medicine (16): 179–199.

Clark, Sir George (1964). A History of the Royal College of Physicians of London. Oxford: Clarendon Press.

Classen, Johannes (1861). Jakob Micyllus, Rektor zu Frankfurt am Main 1524-1533 und 1537-1547, als Schulmann, Dichter und Gelehrter. Frankfurt am Main.

Cranz, Ferdinand Edward und Paul Oskar Kristeller (1980a). Georgius Collimitius. Catalogus Translationum et Commentariorum 4:379–80.

– (1980b). Jacobus Zieglerus (Jakob Ziegler). Catalogus Translationum et Commentariorum 4:377–78.

Crocioni, Giovanni (1907). I teatri di Reggio nellEmilia (secoli XVI-XX). Reggio Emilia: Forni.

– (1910). La drammatica a Reggio nellEmilia durante il Rinascimento. Napoli: N. Jovene e C.

Crowther, Kathleen M. und Peter Barker (2013). Training the Intelligent Eye: Understanding Illustrations in Early Modern Astronomy Texts. Isis 104, Nr. 3:429–470.

d’Amico, Claudia (2007). Nikolaus von Kies als Leser von Proklos. In: Nikolaus von Kues in der Geschichte des Platonismus. Hrsg. von Klaus Reinhardt und Harald Schwätzer. 19. Philosophie Interdisziplinär. Regensburg: S. Roderer-Verlag, 33–61.

D’Amico, John F. und Thomas B. Deutscher (1987). Giorgio Valla. In: Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. Hrsg. von Peter G. Bietenholz und Thomas B. Deutscher. 3: N-Z. Toronto: University of Toronto Press, 371.

Daly, John F. (2008). Sacrobosco, Johannes De (or John of Holywood). In: Complete Dictionary of Scientific Biography. Hrsg. von Noretta Koertge. Revision of 1975. 12. Detroit: Charles Scribner’s Sons, 60–63.

Davies, Martin (1996). Humanism in Script and Print in the Fifteenth Century. In: The Cambridge Companion to Renaissance Humanism. Cambridge: Cambridge University Press, 47–62.

Davis, Natalie Z. (1983). Journal Article Beyond the Market: Books as Gifts in Sixteenth-Century France: The Prothero Lecture. In: Transactions of the Royal Historical Society. 33. Cambridge: Cambridge University Press, 69–88.

Delambre, Jean Baptiste Joseph (1817). Histoire de lastronomie ancienne. 1. Paris.

Denzel, Markus A. (1996). Die Integration Deutschlands in das internationale Zahlungsverkehrssystem im 17. und 18. Jahrhundert. In: Wirtschaftliche und soziale Integration in historischer Sicht. 16. Arbeitstagung der Gesellschaft für Sozial- und Wirtschaftsgeschichte in Marburg vom 19.-22. April 1995. Hrsg. von Eckart Schremmer. Marburg: Franz Steiner Verlag, 58–109.

Derschka, Harald (2013). Die Viersäftelehre als Persönlichkeitstheorie. Zur Weiterentwicklung eines antiken Konzepts im 12. Jahrhundert. In: Thorbecke. Ostfildern.

Desgraves, Louis (1977). Elie Vinet: Humaniste de Bordeaux (1509-1587): Vie, Bibliographie, Correspondance, Bibliothèque. Genève: Librairie Droz.

Dicks, D. R. (2008). Geminus. In: Complete Dictionary of Scientific Biography. Hrsg. von Noretta Koertge. Revision of 1972. 5. Detroit: Charles Scribner’s Sons, 344–347.

Diehl, Christoph (2012). Platons Semantik. Die Theorie sprachlicher Bedeutung im Kratylos. Münster: Mentis.

Dillon, John M. (2014). Dionysius the Areopagite. In: Interpreting Proclus: From Antiquity to the Renaissance. Hrsg. von John M. Dillon. Cambridge: Cambridge University Press, 111–124.

Dionisotti, Carlo (1958). Tradizione classica e volgarizzamenti. In: Italia medioevale e umanistica. Hrsg. von Giuseppe Billanovich et al. 1. Padova, 427–431.

Drake, Stillman und Paul L. Rose (1999). The Pseudo-Aristotelian Questions of Mechanics in Renaissance Cultures. In: Essays on Galileo and the History and Philosophy of Science. Hrsg. von N. M. Swerdlow und T. H. Levere. III. Toronto, Buffalo, London: University of Toronto Press. Kap. 6, 131–169.

Duhem, Pierre (1908). ΣΩΖΕΙΝ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ: Essai sur la notion de théorie physique, de Platon à Galilée. Paris: Hermann.

Dünnhaupt, Gerhard (1982). Lauremberg, Johann. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). 13. Berlin: Duncker & Humblot, 720f. url: http://www.deutsche-biographie.de/pnd118726714.html (besucht am 2. August 2019).

Dusil, Stephan, Gerald Schwedler und Raphael Schwitter (2017). Transformationen des Wissens zwischen Spätantike und Frühmittelalter. In: Exzerpieren - Kompilieren - Tradieren: Transformationen des Wissens zwischen Spätantike und Frühmittelalter. Hrsg. von Stephan Dusil, Gerald Schwedler und Raphael Schwitter. 64. Millenium-Studien. Berlin, Boston: De Gruyter, 1–22.

Eastwood, Bruce S. (1994). The Astronomy of Macrobius in Carolingian Europe: Dungal’s letter of 811 to Charles the Great. Early Medieval Europe (3):117–134.

Ebert, Friedrich Adolf (1820). Die Bildung des Bibliothekars. Hrsg. von zweite umgearbeitete Ausgabe. Leipzig: Steinacker und Wagner.

Emden, Alfred Brotherston (1974). A Biographical Register of the Universtiy of Oxford, A.D. 1501 to 1540. Oxford: Clarendon Press.

Erler, Georg, Hrsg. (1897). Die Matrikel der Universität Leipzig. 2: Die Promotion von 1409-1559. Leipzig: Giesecke & Devrient.

Fabricius, Johann Albert, Johannes Pappus, Adolf Gottlieb Christoph Harless und Leo Allacci (1804). Bibliotheca graeca, sive notitia scriptorum veterum graecorum quorumcumque monumenta integra aut fragmenta edita exstant tum plerumque e Mss. ac deperditis ab auctore tertium recognita et plurimis locis aucta Editio Quarta [...]. Accedunt Joannis Alberti Fabricii, et Christophori-Augusti Heumanni supplementa inedita. 4. Ausgabe. 9. Hildesheim: Olms.

Feingold, Mordechai (1984). The MathematiciansApprenticeship: Science, Universities and Society in England 1560-1640. Cambridge: Cambridge University Press.

Ferdinand, Jean Chrétien (1858). Henisch (Georges). In: Nouvelle biographie générale depuis les temps les plus reculés jusquà nos jours; avec les renseignements bibliographiques et lindication des sources à consulter. 23. Paris, 931–932.

Ficino, Marsilio (2012). Parmenides. In: Commentaries on Plato. Hrsg. von Maude Vanhaelen. 2. The I Tatti Renaissance Library 51-52. Cambridge: Harvard University Press.

Fiorani, Francesca (2005). The Marvel of Maps: Art, Cartography and Politics in Renaissance Italy. New Haven, London: Yale University Press.

Fiore, Francesco Paolo (1986). Danti, Giulio. In: Dizionario biografico degli Italiani. 32. url: http://www.treccani.it/enciclopedia/giulio-danti_(Dizionario-Biografico) (besucht am 2. August 2019).

Firmin-Didot, Ambroise (1875). Alde Manuce et lhellénisme a Venise. Paris: Typographie d’Ambroise Firmin-Didot.

Fletcher, John M. (1986). The Faculty of Arts. In: The History of the University of Oxford. Hrsg. von James McConica. 3: The Collegiate University. Oxford: Clarendon Press, 157–199.

Folkerts, Menso, Hrsg. (1992). Die Artes Liberales in Antike und Mittelalter. Bildungs- und Wissenschaftsgeschichtliche Entwicklungslinien. Algorismus. Studien zur Geschichte der Mathematik udn der Naturwissenschaften 8. München: Institut für Geschichte der Naturwissenschaften.

Folkerts, Menso und Maria Grazia Albiani (2006). Geminos. In: Der Neue Pauly. Hrsg. von Hubert Cancik, Helmuth Schneider (Antike) und Manfred Landfester (Rezeptions- und Wissenschaftsgeschichte). Brill Online. url: http://referenceworks.brillonline.com/entries/der-neue-pauly/geminos-e421260 (besucht am 2. August 2019).

Frank, Günther (2016). Philosophia perennis als christliche Einheits- und Universalwissenschaft. In: Neue Diskurse der Gelehrtenkultur in der Frühen Neuzeit. Ein Handbuch. Hrsg. von Gideon Stiening Herbert Jaumann. Berlin, Boston: Walter de Gruyter, 319–343.

Freely, John (2012). Platon in Bagdad. Wie das Wissen der Antike zurück nach Europa kam. Klett-Cotta. Aus dem Englischen von Ina Pfitzner.

Fricker, Janine (1963). Trésors de la peinture expagnole, Églises et Musées de France (exhibition catalogue). Vorwort von Robert Mesuret und Paul Guinard. Paris: Musée des arts décoratifs.

Fumaroli, Marc (1988). The Republic of Letters. Diogenes 36(143):129–152.

Gairdner, James (1993). Arthur (1486-1502). In: Dictionary of National Biography. Vol. I. Oxford: Oxford University Press, 603.

Gardt, Andreas (1999). Aufwertung der Volkssprache und frühe Grammatikschreibung des Deutschen. In: Geschichte der Sprachwissenschaft in Deutschland. Berlin: Walter de Gruyter, 45–71.

Gass, W. (1844). Gennadius und Pletho, Aristotelismus und Platonismus in der griechischen Kirche, nebst einer Abhandlung über die Bestreitung des Islam im Mittelalter. Breslau: Gosoborsky.

Gaullieur, Ernesi (1874). Histoire du Collège de Guyenne daprès un grand nombre de documents inédits. Paris: Sandoz et Fischbacher.

Gersh, Stephen E. (2014a). Interpreting Proclus: From Antiquity to the Renaissance. Cambridge: Cambridge University Press.

– (2014b). Nicholas of Cusa. In: Interpreting Proclus: From Antiquity to the Renaissance. Hrsg. von Stephen E. Gersh. Cambridge: Cambridge University Press, 318–349.

Giacobbe, Giulio Cesare (1979). Catena, Pietro. Dizionario Biografico degli Italiani 22.

Gladigow, Burkhard (1995). Der Kommentar als Hypothek des Textes. In: Text und Kommentar. Hrsg. von Jan Assman und Burkhard Gladigow. Archäologie der literarischen Kommunikation 4. München: Fink, 35–49.

Goldsmith, Valentine Fernande (1971). A Short Title Catalogue of French Books 1601-1700 in the Library of the British Museum. 5. London: Dawsons of Pall Mall.

Götze, Oliver (2010). Der öffentliche Kosmos. Kunst und wissenschaftliches Ambiente in italienischen Städten des Mittelalters und der Renaissance. 24. Geschichtswissenschaften. München: Herbert Utz Verlag.

Goulding, Robert (1999). Studies on the Mathematical and Astronomical Papers of Sir Henry Savile (1549-1622). Ph.D. London: University of London, Warburg.

– (2010). Defending Hypatia: Ramus, Savile, and the Renaissance Rediscovery of Mathematical History. Archimedes: New Studies in the History and Philosophy of Science and Technology. Heidelberg, London, New York: Springer.

Grabmann, M. (1936). Die Proklosübersetzungen des Wilhelm von Moerbeke und ihre Verwertung in der lateinischen Literatur des Mittelalters. In: Mittelalterliches Geistesleben. Hrsg. von M. Grabmann. 2. München: Max Huber, 413–423.

Grafton, Anthony T. (1983). Joseph Scaliger: A Study in the History of Classical Scholarship. I: Textual Cristicism and Exegesis. Oxford: Clarendon Press.

– (1993). Rome Reborn: The Vatican Library and Renaissance. Washington DC: Library of Congress.

– (2008). Textbooks and the Disciplines. In: Scholarly Knowdledge. Hrsg. von Emidio Campi, Simone De Angelis, Anja-Silvia Goeing und Anthony T. Grafton. Genève: Librairie Droz S. A., 11–36.

Grafton, Anthony T. und Lisa Jardine (1986). From Humanism to the Humanities: Education and the Liberal Arts in Fifteenth- and Sixteenth-Century Europe. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.

Granada, Miguel A. und Dario Tessicini (2008). Cosmologia e nuova astronomia. In: Il Rinascimento Italiano e lEuropa, 6 Bde. Hrsg. von Germana Ernst Antonio Clericuzio. 5: Le Scienze. Fondazione Cassamarca; Costabissara: Colla, 21–45.

Graux, Charles und Albert Martin (1889). Notes sommaires des manuscrits grecs de Suède. Archives des missions scientifiques et littéraires IIIe série Bd. XV.

Grendler, Paul F. (2006). VIII: Renaissance Humanism, Schools, and Universities. In: Renaissance Education Between Religion and Politics. Aldershot, Hampshire, Burlington: Ashgate, 1–26. Erstausgabe in: L’Étude de la Renaissance nunc et cras. Actes du colloque de la Fédération internationale des Sociétés et Instituts d’Étude de la Renaissance (FISIER), Genève, septembre 2001, hg. Max Engammare, Marie-Madeleine Fragonard, Augustin Redondo and Saverio Ricci. Genève: Librairie Droz, 2003, 69-91.

Grössing, Helmuth (2012). Humanistische Naturwissenschaft - Scientia Mathematica. Einige Reflexionen zum Thema. In: Wissenschaft und Kultur an der Zeitenwende: Renaissance-Humanismus, Naturwissenschaften und universitärer Alltag im 15. und 16. Jahrhundert. Göttingen: Vienna University Press, 39–61.

Grossmann, Maria (1975). Humanism in Wittenberg 1485-1517. Nieuwkoop: B. de Graaf.

Guenther, Ilse (1986). Joachim Camerarius. In: Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. Hrsg. von Peter G. Bietenholz und Thomas B. Deutscher. 1: A-E. Toronto: University of Toronto Press, 247–248.

– (1987). Ulrich, Duke of Württemberg. In: Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. Hrsg. von Peter G. Bietenholz und Thomas B. Deutscher. 3: N-Z. Toronto: University of Toronto Press. Kap. 464-465.

Gunn, Steven (2009). Arthur Tudor, Prince of Wales. Woodbridge: Boydell.

Guthmüller, Bodo (2000). Kommentar. Allgemein. In: Der Neue Pauly. Hrsg. von Manfred Landfester. 14, Sp. 1055-1057. Stuttgart und Weimar: Metzler.

– (2006). Commentary, I. General. In: Brills New Pauly. Encyclopaedia of the Ancient World. Hrsg. von Helmuth Scheider H. G. Manfred Landfester Hubert Cancik. I: A-Del. Leiden, Boston: Brill, 999–1002. Englische Ausgabe von Francis G. Centry.

Hack, Nils (1995). Der Gewürzhandel im Nürnberg des 14.-16. Jahrhunderts. Bamberg: Diplomarbeit Otto-Friedrich-Universität.

Haller, Johannes (1970). Die Anfänge der Universität Tübingen 1477-1537. 2: Nachweise und Erläuterungen. Stuttgart: Scientia Verlag Aalen.

Hamel, Jürgen (2004). Johannes de Sacroboscos Handbuch der Astronomie. Kommentierte Bibliographie der Drucke der „Sphaera“, 1472 bis 1656. In: Wege der Erkenntnis. Festschrift für Dieter B. Herrmann zum 65. Geburtstag. Acta Historica Astronomiae; 21. Frankfurt a. M., 115–170.

– (2014). Studien zurSphaerades Johannes de Sacrobosco. Acta Historica Astronomiae 51. Ava Akademische Verlagsanstalt.

Hammerstein, Notker (1996). Die Hochschulträger. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. II: Von der Reformation zur Französischen Revolution (1500-1800). München: Beck. Kap. III, 105–137.

Hankins, J. (1990). Plato in the Italian Renaissance. I. Leiden: Brill.

Hankins, James (1991). The Myth of the Platonic Academy of Florence. Renaissance Quarterly (44):429–475.

Hasse, Dag Nikolaus (2016). Success and Suppression: Arabic Sciences and Philosophy in the Renaissance. I Tatti Studies in Italian Renaissance History. Harvard: Harvard University Press.

Heiberg, J. L. (1896). Beiträge zur Geschichte Georg Vallas und seiner Bibliothek. Beiheft zum Centralblatt für Bibliothekswesen 16. Leipzig.

Heilbronner, Johann Christoph (1742). Historia matheseos universae a mundo condito ad seculum P.C.N. XVI praecipuorum mathematicorum vitas, dogmata, scripta et manuscripta complexa []. Lipsiae (Leipzig): Johann Friedrich Gleditsch. url: http://reader.digitale-sammlungen.de/resolve/display/bsb10525604.html (besucht am 2. August 2019).

Hellmann, Clarisse Doris und Noel M. Swerdlow (1978). Peurbach, Georg. In: Complete Dictionary of Scientific Biography. Hrsg. von Charles Gillispie. 15, Suppl. 1. New York, 473–479.

Hess, Guenter (1975). Kommentarstruktur und Leser. Das „Lob der Torheit“ des Erasmus von Rotterdam, kommentiert von Gerardus Listrius und Sebastian Franck. In: Der Kommentar in der Renaissance. Hrsg. von August Buck und Otto Herding. Kommission für Humanismusforschung Mitteilung I. Boppard: Boldt, 141–165.

Heyd, Ludwig Friedrich (1841). Ulrich, Herzog zu Württemberg. Ein Beitrag zur Geschichte Württembergs und des deutschen Reichs im Zeitalter der Reformation. 3 Bde. Tübingen: Fues.

Heyden-Rynsch, Verena von der (2014). Aldo Manuzio. Vom Drucken und Verbreiten schöner Bücher. Berlin: Klaus Wagenbach.

Hinz, Manfred (2013). Humanismus. In: Der Neue Pauly. Hrsg. von Manfred Landfester Hubert Cancik Helmuth Schneider. Brill Online. url: http://referenceworks.brillonline.com/entries/der-neue-pauly/humanismus-rwg-e1405780 (besucht am 2. August 2019).

Höcker, Christoph, Heinz-Joachim Schulzki und Wolfgang Decker (2006). Stadion. Der Neue Pauly. url: http://dx.doi.org/10.1163/1574-9347_dnp_e1120460 (besucht am 2. August 2019).

Hoffmann, Samuel Friedrich Wilhelm (1845). Proclus Diadochus. In: S. F. W. Hoffmanns bibliographisches Lexicon der gesammten Litteratur der Griechen. zweite, umgearbeitete, durchaus vermehrte, verbesserte und fortgesetzte Ausgabe. Dritter Teil. O-Z. Nebst Nachträgen bis in die neueste Zeit. Leipzig: Ernst Geuther.

Holzberg, Niklas (1981). Willibald Pirckheimer: Griechischer Humanismus in Deutschland. München: Fink.

Horrox, Rosemary (2004). Arthur, Prince of Wales (1486-1502). In: Oxford Dictionary of National Biography, from the Earliest Times to the Year 2000 (ODNB). Hrsg. von Henry Colin Gray Matthew und Brian Harrison. 2: Amos-Avory. Oxford: Oxford University Press, 545.

Hoye, William J. (1997). Die mittelalterliche Methode der Quaestio. In: Philosophie: Studium, Text und Argument. Hrsg. von Norbert Herold, Bodo Kensmann und Sibille Mischer. Münster: Lit Verlag, 155–178.

Huber, Martin (2006). Gattung. In: Enzyklopädie der Neuzeit. Hrsg. von Friedrich Jäger u. a. 4. Stuttgart, Weimar: Metzler, 177–188.

Hunger, H. (1961). Katalog der griechischen Handschriften der Österreichischen Nationalbibliothek. Vienna: Prachner.

Infelise, Mario (2007). Manuzio, Aldo, il Vecchio. In: Dizionario Biografico degli Italiani (DBI). Hrsg. von Mario Caravale. 69: Mangiabotti-Marconi. Roma: Istituto della Enciclopedia Italiana.

Irigoin, Jean (2006). Les lecteur royaux pour le grec (1530-1560). In: Histoire du Collège de France. Hrsg. von André Tuilier. I: La création 1530-1560. Paris: Fayard, 233–256.

Janßen, Martina (2003). Unter falschem Namen. Eine kritische Forschungsbilanz frühchristlicher Pseudepigraphie. Frankfurt a. M., Berlin u. a.: Peter Lang.

Jesse, Horst (2005). Leben und Wirken des Philipp Melanchthon. Dr. Martin Luthers theologischer Weggefährte. München: Literareon.

Joecher, Christian Gottlieb (1751a). Johannes Stoeffler. In: Allgemeines Gelehrten-Lexicon. Vierter Theil: S-Z. Leipzig: Johann Friedrich Gleditschens Buchhandlung, 852–853.

– (1751b). Schreckenfuchs (Erasmus Oswaldus). In: Allgemeines Gelehrten-Lexicon. IV: S-Z. Leipzig: Johann Friedrich Gleditschens Buchhandlung, 348.

Johnson, Francis R. und Sanford V. Larkey (1935). Robert Recorde’s Mathematical Teaching and the Anti-Aristotelian Movement. The Huntington LIbrary Bulletin (7): 59–87.

Johnson, John Noble (1935). The Life of Thomas Linacre, Dr. in Med., Physician to King Henry VIII: With Memoirs of His Contemporaries. Hrsg. von R. Graves. London: Lumley.

Jones, R. Brinley (2004). Salesbury, William (b. before 1520, d. c.1580). In: Oxford Dictionary of National Biography. Hrsg. von Lawrence Goldman. Oxford: OUP.

Kathe, Heinz (2002). Die Wittenberger Philosophische Fakultät 1502-1817. Mitteldeutsche Forschungen. Band 117. Böhlau Verlag.

Kibre, Pearl (1978). Hippocrates Latinus: Repertorium of Hippocratic Writings in the Middle Ages (IV). In: Traditio. 34. Cosmopolitan Science & Art Service [später] Fordham Univ. Press, 193–226.

Kindermann, Udo (1989). Gattungensysteme im Mittelalter. In: Kontinuität und Transformation der Antike im Mittelalter. Veröffentlichung der Kongreßakten zum Freiburger Symposion des Mediävistenverbandes. Hrsg. von Willi Erzgräber. Sigmaringen: Jan Thorbecke Verlag, 303–313.

King, David A. (1979). On the Early History of the Universal Astrolabe in Islamic Astronomy and the Origin of the Term ‚Shakkaziya‘ in Medieval Scientific Arabic. Journal for the History of Arabic Science (JHAS) (3):244–257.

– (1999). World-Maps for Finding the Direction and Distance to Mecca: Innovation and Tradition in Islamic Science. Leiden, Boston, Köln: Brill.

Kleinschnitzova, Flora (1933). Ex Bibliotheca Tychoniana Collegii Societatis Jesu Prague ad S. Clementem. Uppsala: Almquist & Wiksells Boktryckeri.

Klibansky, R. und H.-D. Saffrey (2002). Le Corpus Platonicum Medii Aevi. In: Léritage des anciens au moyen âge et à la renaissance. Hrsg. von Henri D. Saffrey. Paris: Librairie philosophique J. Vrin, 27–42.

Klibansky, Raymond (1939). The Continuity of the Platonic Tradition During the Middle Ages. London: the Warburg Institute.

Kößling, Rainer (2003). Camerarius als akademischer Lehrer an der Universität Leipzig. In: Joachim Camerarius. Hrsg. von Rainer Kößling und Günther Wartenberg. Tübingen: Gunter Narr Verlag, 287–302.

Kraai, Jesse (1999). Georg Johann Rheticus (1514-1574). Rheticus über Proclus, Alfraganus und die Astrologie. In: Rechenbücher und mathematische Texte der frühen Neuzeit. Hrsg. von Rainer Gebhardt. Schriften des Adam-Ries-Bundes Annaberg-Buchholz 11. Annaberg-Buchholz, 185–195.

– (2003). RheticusHeliocentric Providence. Heidelberg: Univ., Diss. Philosophische Fakultät der Ruprecht-Karls-Universität.

Krayer, Albert (1991). Mathematik im Studienplan der Jesuiten. Die Vorlesung von Otto Cattenius an der Universität Mainz (1610/11). Beiträge zur Geschichte der Universität Mainz 15. Stuttgart: Steiner.

Kristeller, Paul Oskar (1944). Humanism and Scholasticism in the Italian Renaissance. Byzantion (17):346–374.

– (1955). The Classics and Renaissance Thought. XV. Martin Classical Lectures. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.

– (1960). Der Gelehrte und sein Publikum im späten Mittelalter und in der Renaissance. In: Medium aevum vivum. Festschrift für Walther Bulst. Hrsg. von Hans Robert Jauss und Dieter Schaller. Heidelberg: Winter. Kap. 221.

– (1987). Proclus as a Reader of Plato and Plotinus, and his Influence in the Middle Ages and in the Renaissance. In: Proclus: Lecteur et interprète des anciens. Hrsg. von Jean Pépin und H.D. Saffrey. Paris: Éditions du CNRS, 191–211.

Kristeller, Paul Oskar und Eckhard Keßler, Hrsg. (1974). Humanismus und Renaissance. Übers. von Übersetzung aus dem Englischen von Renate Schweyen-Ott. I: Die antiken und mittelalterlichen Quellen. Humanistische Bibliothek, I, 21. München: Fink.

Kuhn, Thomas S. (1962). The Structure of Scientific Revolutions. Chicago: University of Chicago Press.

– (1977). The Essential Tension: Selected Studies in Scientific Tradition and Change. Chicago: University of Chicago Press.

Kühne, Andreas (2003). Rheticus, Georg Joachim. Neue Deutsche Biographie (21): 496–497.

Künzl, Ernst (2005). Himmelsgloben & Sternkarten. Astronomie und Astrologie in Vorzeit und Altertum. Stuttgart: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.

Lazzarin, Francesca (2003). Note sull’interpretazione ficiniana del ‚Parmenide‘ di Platone. Accademia (5):17–37.

Lebrecht Schmidt, Peter (Konstanz) und Helmuth Schneider (Kassel) (2006). Hyginus, C. Iulius. In: Der Neue Pauly. Hrsg. von Hubert Cancik, Helmuth Schneider (Antike) und Manfred Landfester (Rezeptions- und Wissenschaftsgeschichte). Stuttgart: Metzler.

Leedham-Green, Elisabeth S. (1986). Books in Cambridge Inventories: Book-Lists from Vice-Chancellors Court Probate Inventories in the Tudor and Stuart Periods. 2. Cambridge: Cambridge University Press.

Leff, G. (1993). Die artes liberales. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. I: Mittelalter. München: Beck. Kap. 10, 279–302.

Lefranc, Abel (1926). Les commencements du Collège de France (1529-1544). In: Mélanges dhistoire offerts à Henri Pirenne. 1. Vromant & Co, 291–306.

– (1970). Histoire du Collège de France: Depuis ses origines jusquà la fin du premier empire. Genève: Slatkine reprints.

Lehnardt, Andreas (2002). Qaddish. Untersuchungen zur Entstehung und Rezeption eines rabbinischen Gebetes. Tübingen: Mohr Siebeck GmbH & Co. KG.

Leiner, Wolfgang (1965). Der Widmungsbrief in der französischen Literatur (1580-1715). Heidelberg: Winter.

Leinkauf, Thomas (2006). Marsilio Ficinos Platon-Kommentar. In: Der Kommentar in der Frühen Neuzeit. Hrsg. von M. Völkl R. Häfner. Tübingen: Niemeyer, 79–114.

Lenk, Leonhard (1968). Augsburger Bürgertum im Späthumanismus und Frühbarock (1580-1700). Abhandlungen zur Geschichte der Stadt Augsburg. Schriftenreihe des Stadtarchivs Augsburg 17. Augsburg: Mühlberger.

– (1969). Henisch, Georg. In: Neue Deutsche Biographie. Hrsg. von D. Custos. 8, 524f.

Lerner, Franz (1994). Micyllus, Jacob. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). 17. Berlin: Duncker & Humblot.

Lloyd, G. E. R. (1991). Saving the Appearances. In: Methods and Problems in Greek Science. Cambridge, New York, Port Chester, Melbourne, Sydney: Cambridge University Press. Kap. II, 248–277.

Loicq, Aline (2002). Commentaire. In: Le dictionnaire du Littéraire. Hrsg. von Paul u. a. Aron. Paris: Presses Universitaires de France, 108–109.

Lowry, Martin J. C. (1979). The World of Aldus Manutius: Business and Scholarship in Renaissance Venice. Cambridge: Cambridge University Press.

– (1985). Paolo Bombace. In: Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. Hrsg. von Peter G. Bietenholz und Thomas B. Deutscher. 1: A-E. Toronto: University of Toronto Press. Kap. 163-165.

– (1986). Aldo Manuzio. In: Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. Hrsg. von Peter G. Bietenholz und Thomas B. Deutscher. 2: F-M. Toronto: University of Toronto Press, 376–380.

Ludwig, Walther (2003). Opuscula aliquot elegantissima des Joachim Camerarius und die Tradition des Arat. In: Joachim Camerarius. Hrsg. von Rainer Kößling und Günther Wartenberg. Tübingen: Gunter Narr Verlag, 97–132.

Lülfing, Hans (1979). Klug, Joseph 12. Neue Deutsche Biographie (12). url: https://www.deutsche-biographie.de/gnd130475025.html#ndbcontent (besucht am 2. August 2019).

Maccagni, Carlo (1981). Scienza e cultura scientifica nell’ambiente veneto tra Quattrocento e Cinquecento. Giorgione e lumanesimo veneziano, 1 (1):37–50.

Macé, Caroline, Carlos Steel und Pieter D’Hoine (2009). Bessarion lecteur du Commentaire de Proclus sur le Parménide. Avec une édition de ses scolies aux livres II et III. Byzantion (79):240–279.

Madan, F. (1922). A Summary Catalogue of the Western Manuscripts in the Bodleian Library at Oxford. Hrsg. von Falconer Madan und Herbert Henry Edmund Craster. 2, 1. Oxford: Clarendon Press.

Maddison, Francis (1977). The Life of Thomas Linacre: a Brief Chronology. In: Linacre Studies. Essays on the Life and Work of Thomas Linacre c. 1460-1524. Hrsg. von Francis Maddison, Margaret Pelling und Charles Webster. Oxford: Clarendon Press, xlix–liii.

Mann, Nicholas (1996). The Origins of Humanism. In: The Cambridge Companion to Renaissance Humanism. Hrsg. von Jill Kraye. Cambridge: Cambridge University Press, 1–19.

Marx, Jakob [1905] (1966). Verzeichnis der Handschriften des Hospitals zu Cues. ND Frankfurt/M. 1966. Trier: Schaar & Dathe.

Massebieau, Louis (1886). Schola Aquitanica: programme détudes du Collège de Guyenne au XVIe siecle, publié pour la première fois, par Élie Vinet, en 1583, et réimprimé daprès lexemplaire de la Bibliothèque nationale, avec une préface, une traduction française et des notes, par Louis Massebieau. Paris: Ch. Delagrave.

Mayhew, H. M. und R. F. Sharp (1910). Catalogue of a Collection of Early Printed Books in the Library of the Royal Society. Printed for the Royal Society. London: William Clowes und Sons.

Megna, Paula (2003). Marsilio Ficino e il commento al Timeo di Proclo. StudMedUm (1):93–135.

Milchsack, Gustav (1913). Die Handschriften der Herzoglichen Bibliothek zu Wolfenbüttel. Abth. 4: Die Gudischen Handschriften: Die griechischen Handschriften bearbeitet von Franz Köhler. Die lateinischen Handschriften bearbeitet von Gustav Milchsack. Wolfenbüttel: Julius Zwissler.

Mir, Gabriel Codina (1968). Aux sources de la pédagogie des jésuites le «modus parisiensis». Roma: Institutum historicum.

Mirandola, Giovanni Pico della (1973). Conclusiones sive theses DCCCC Romae anno 1486 publice disputandae, sed non admissae. Hrsg. von Bohdan Kieszkowski. Genf: Librairie Droz.

Moll, Albert (1877). Johannes Stöffler von Justingen. Ein Characterbild aus dem ersten Halbjahrhundert der Universität Tübingen. Lindau: Steffner.

Monfasani, John (2005). Nicolaus Scutellius, O.S.A., As Pseudo-Pletho: The Sixteenth-Century Treatise. Florence: Olschki.

Moran, Bruce (1973). The Universe of Philip Melanchthon: Criticism and the Use of the Copernican Theory. Comitatus (4):1–23.

Morrow, Glenn R. (2008). Proclus. In: Complete Dictionary of Scientific Biography. Hrsg. von Noretta Koertge. 11. Detroit: Charles Scribner’s Sons, 160–162. Revidierte Ausgabe von 1975.

Most, Glenn W. (1999). Preface. In: Commentaries-Kommentare. Hrsg. von Glenn W. Most. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, V–XV.

Müller, Rainer A. (1999). Struktur und Wandel der Artisten- bzw. Philosophischen Fakultät. In: Artisten und Philosophen: Wissenschafts- und Wirkungsgeschichte einer Fakultät vom 13. bis zum 19. Jahrhundert. Basel: Schwabe & Co AG, 143–159.

Muth, Nicoletta Scotti (1993). Proclo negli ultimi quarantanni. Bibliografia raggionata... Milano.

Neugebauer, Otto (1975). A History of Ancient Mathematical Astronomy. 2. Berlin: Springer.

Noreña, Carlos G. (1970). Juan Luis Vives. Den Haag: Martinus Nijhoff.

North, John (1993). Das Quadrivium. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. I. München: Beck, 303–320.

– (2008). Cosmos: An Illustrated History of Astronomy and Cosmology. Chicago, London: The University of Chicago Press.

Norton, Glyn P. (1984). The Ideology and Language of Translation in Renaissance France and Their Humanist Antecedents. Genf: Librairie Droz S.A.

O’Connor John J., Edmund F. Robertson (2000). Sir Henry Savile. MacTutor History of Mathematics archive. url: http://www-history.mcs.st-andrews.ac.uk/Biographies/Savile.html (besucht am 2. August 2019).

O’Meara, Dominic J. (2014). Michael Psellos. In: Interpreting Proclus: From Antiquity to the Renaissance. Hrsg. von Stephen E. Gersh. Cambridge: Cambridge University Press, 165–181.

Omodeo, Pietro Daniel (2012). Renaissance Science and Literature: Benedetti, Ovid and the Transformations of Phaetons Myth after Copernicus. Springer Online.

– (2014a). Copernicus in the Cultural Debates of the Renaissance. Leiden: Brill.

– (2014b). Erasmian Philology and Mathematical Astronomy: Jakob Ziegler and the Humanist Recovery of Pliny’s Natural History. Journal of Interdisciplinary History of Ideas 3, No 6, Item 7a.

– (2017). Utilitas astronomiae in the Renaissance: The Rhetoric and Epistemology of Astronomy. In: The Structures of Practical Knowledge. Hrsg. von Matteo Valleriani. Berlin: Springer, 307–331.

Omodeo, Pietro Daniel und Enrico Pasini (2014). Erasmian Science. Journal of Interdisciplinary History of Ideas 3, No 6, Item 2.

Oosterhoff, Richard J. (2015). A Book, a Pen, and the Sphere: Reading Sacrobosco in the Renaissance. In: History of Universities. XXVIII/2. Oxford: Oxford University Press.

Orlandi, Giovanni (1975). Aldo Manuzio Editore. Dediche. Prefazioni. Note ai testi. Introduzione di Carlo Dionisotti. Testo latino con traduzione e note a cura di Giovanni Orlandi. Edizioni il Polifilo.

Pace, Anna De (1993). Le Matematiche e il mondo: Ricerche su un dibattito in Italia nella seconda metà del Cinquecento. Milano: Francoangeli.

Pantin, Isabelle (1988). Les problèmes de l’édition des livres scientifiques: l’exemple de Guillaume Cavellat. In: Le livre dans leurope de la renaissance. Actes du XXVIII Colloque international d’Études humanistes de Tours. Promodis. Kap. 240-252.

– (1995). La Poésie du ciel en France dans la seconde moitié du seizième siècle. Genf: Librairie Droz S.A.

– (2000). Teaching Mathematics and Astronomy in France: The Collège Royal (1550-1650). Science & Education (15):189–207.

Parks, George B. (1954). The English Traveler to Italy. Roma: Edizioni di storia e letteratura.

Paulsen, Dr. Friedrich (1919). Geschichte des gelehrten Unterrichts auf den deutschen Schulen und Universitäten vom Ausgang des Mittelalters bis zur Gegenwart. 1. Leipzig: Veit & Comp.

Paulus, Sybille (2005). Wissenschaftliche Textsorten in der italienischen Renaissance. Der Sprachwechsel aus dem Lateinischen in der astronomischen, meteorologischen und kosmologischen Literatur. Gunter Narr Verlag: Tübingen.

Pedersen, Olaf (1985). In Quest of Sacrobosco. Journal for the History of Astronomy (16):175–220.

– (1996). Tradition und Innovation. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. II: Von der Reformation zur Französischen Revolution (1500-1800). München: Beck. Kap. XI, 363–390.

Pedersen, Stefan und Robert Hannah (2002). Celestial Dynamics at the Crossroads: Proclus’ Reassessment of Plato in the Light of Empirical Science. Antichthon (36): 65–79.

Pettegree, Andrew (2002). Europe in the Sixteenth Century. Malden: Blackwell.

– (2011). The Book in the Renaissance. New Haven, London: Yale University Press.

Pfotenhauer, Bettina (2014). Nürnberg und Venedig im Austausch. Menschen, Güter und Wissen an der Wende vom Mittelalter zur Neuzeit. XIV. Schriftenreihe des deutschen Studienzentrums in Venedig. München: Schnell & Steiner.

Pokorny, Petr. (1997). Pseudepigraphie I: Altes und Neues Testament. In: Theologische Realenzyklopädie. XXVII: Politik/ Politologie - Publizistik/Presse. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 645–655.

Pozzo, Riccardo (1998). Die Etabilierung des naturwissenschaftlichen Unterrichts unter dem Einfluss Melanchthons. In: Melanchthon und die Naturwissenschaften seiner Zeit. Hrsg. von Günther Frank und Stefan Rhein. Sigmaringen: Jan Thorbecke Verlag, 273–287.

Prins, Jacomiens (2015a). Conclusion. In: Echoes of an Invisible World. Marsilio Ficino and Francesco Patrizi on Cosmic Order and Music Theory. 234. Brill Studies in Intellectual History. Leiden, Boston: Brill, 398–417.

– (2015b). The Universe as a Musical Creation. In: Echoes of an Invisible World. Marsilio Ficino and Francesco Patrizi on Cosmic Order and Music Theory. 234. Brill Studies in Intellectual History. Leiden, Boston: Brill, 217–310.

Puntoni, V. (1896). Beschreibung der Handschrift Gr. 24. Studi italiani di filologia classica (4):396.

Reale, Giovanni (1989). Introduzione a Proclo di Giovanni Reale. Editori Laterza.

Rebenich, Stefan (1999). Akademie. Der Neue Pauly (DNP) 13:40–56.

Reich, Karin (2012). Philipp Melanchthon im Dialog mit Astronomen und Mathematikern: Ausgewählte Beispiele. In: Mathematik und Naturwissenschaften in der Zeit von Philipp Melanchthon. Hrsg. von Franz Fuchs. Pirckheimer Jahrbuch für Renaissance- und Humanismusforschung. Wiesbaden: Harrassowitz, 27–58.

Renouard, Philippe (1965). Répertoire des imprimeurs parisiens. Libraires, fondeurs de caractères et correcteurs dimprimerie depuis lintroduction de lImprimerie à Paris (1470) jusquà la fin du seizième siècle. Paris: M. J. Minard.

– Hrsg. (1991). Imprimeurs & libraires parisiens du XVIe siècle. V: Bocard-Bonamy. Paris: Bibliothèque nationale.

Reske, Christoph (2007). Die Buchdrucker des 16. und 17. Jahrhunderts im deutschen Sprachgebiet. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag.

Reysmann, Theodor (2013). De obitu Iohannis Stoefler Iustingani mathematici Tubingensis elegia. Ein Gedicht auf den Tod des Tübinger Astronomen Johannes Stöffler (1452-1531). Hrsg. von Dirk Kottke. Hildesheim u. a.: Olms.

Riccioni, Laura (1999). Ganzarini (Scandianese), Tito Giovanni. In: Dizionario Biografico degli Italiani. 52.

Rice, Jr., Eugene F. (1980). Paulus Aegineta. In: Catalogus Translationum et Commentariorum. IV. Washington, D.C.: Catholic Univ. of America Press, 145–191.

Ridder-Symoens, Hilde de (1996). Mobilität. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. II: Von der Reformation zur Französischen Revolution (1500-1800). München: Beck. Kap. X, 335–359.

Righini-Bonelli, Maria Luisa (2008). Danti, Egnatio (Pellegrino Rainaldi). In: Complete dictionary of scientific biography. 3. Detroit: Charles Scribner’s Sons, 558–559.

Robathan, Dorothy, Ferdinand Edward Cranz, Paul Oskar Kristeller und Bernhard Bischoff (1976). Persius. In: Catalogus Translationum et Commentariorum. III, 201–312.

Robert, Jörg (2011). Die Ciceronianismus-Debatte. In: Diskurse der Gelehrtenkultur in der Frühen Neuzeit. Ein Handbuch. Hrsg. von Herbert Jaumann. Berlin, New York: De Gruyter, 1–54.

Romano, Antonella (1999). La Contre-réforme mathématique constitution et diffusion dune culture mathématique jésuite à la Renaissance (1540-1640). Bibliothèque des écoles francaises d’Athènes et de Rome, Fascicule trois cent sixième. École Francaise de Rome.

Rosán, Laurence Jay (1949). The Philosophy of Proclus: The Final Phase of Ancient Thought. New York: Cosmos.

Rose, Paul Lawrence (1974). Professors of Mathematics at Padua University 1521-1588. In: Physis: Rivista Internazionale di storia della scienza. XVI. Firenze: Olschki, 300–304.

– (1977). A Venetian Patron and Mathematician of the Sixteenth Century: Francesco Barozzi (1537-1604). Studi veneziani (1):119–178.

Rüdiger, Horst (1961). Die Wiederentdeckung der antiken Literatur im Zeitalter der Renaissance. In: Geschichte der Textüberlieferung der antiken und mittelalterlichen Literatur. Hrsg. von Herbert Hunger. I. München: DTV, 511–580.

Rüegg, Walter, Hrsg. (1996). Geschichte der Universität in Europa. II: Von der Reformation zur Französischen Revolution (1500-1800). München: Beck.

– (1997). Studia humanitatis. In: Lexikon des Mittelalters. VIII: Stadt (Byzantinisches Reich) bis Werl. Lexma Verlag, 252–254.

Ruffo, Patrizia Landucci (1977). Le fonti dei libri dell’astronomia nell’ enciclopedia di Giorgio Valla. In: Il Rinascimento nelle Corti Padane. Società e Cultura. Bari: De Donato, 363–387.

Saffrey, H. D. (1979). Pietro Balbi et la première traduction latine de la Théologie platonicienne de Proclus. In: Miscellanea Codicologica F. Masai dicata. Hrsg. von François Masai; P Cockshaw; Monique-Cécile Garand; Pierre Jodogne. II. Publications de Scriptorium 8. Ghent: E. Story-scientia S.P.R.L., 425–437.

– (1960). Aristote, Proclus, Bessarion: A propos de l’un transzendental. In: Atti del XII Congresso Internationale di Filosofia. XI. Storia della filosofia antica e mediale. Firenze, 153–158.

Salatowsky, Sascha und Karl-Heinz Lotze, Hrsg. (2015). Himmelsspektakel. Astronomie im Protestantismus der Frühen Neuzeit. Gotha: Forschungsbibliothek Gotha.

Salisbury, William (1916). Prifysgol Cymru. Bwrdd dysg yr ieithoedd celtaidd. Adysgrifau or Llawysgrifau Cymraeg. Hrsg. von E. Stanton Roberts. Cardiff [ab 4:] Caerdydd: Guild of Graduates of the University of Wales [ab 4:] Gwasg Prifysgol Cymru.

Scheible, Heinz (2001). Peucer, Caspar. Neue Deutsche Biographie (20):278 f. url: https://www.deutsche-biographie.de/gnd118790676.html#ndbcontent (besucht am 2. August 2019).

Schmidt, Max C. P. (1886). Philologische Beiträge zu den griechischen Mathematikern. IV. Zur Isagoge des Geminus. V. Die Sphäre des Pseudo-Proklos. Philologus 45:278–320.

Schmitt, Charles B. (1977). Thomas Linacre and Italy. In: Linacre Studies. Essays on the Life and Work of Thomas Linacre c. 1460-1524. Hrsg. von Francis Maddison, Margaret Pelling und Charles Webster. Oxford: Clarendon Press, 36–75.

– (1986). Thomas Linacre. In: Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. Hrsg. von Peter G. Bietenholz und Thomas B. Deutscher. 2: F-M. Toronto: University of Toronto Press, 331–332.

– (1988). The Rise of the Philosophical Textbook. In: The Cambridge History of Renaissance Philosophy. Hrsg. von Charles B. Schmitt, Quentin Skinner und Eckhard Kessler. Cambridge u. a.: Cambridge University Press. Kap. 23, 792–804.

Schneider, Ivo (1979). Archimedes: Ingenieur, Naturwissenschaftler und Mathematiker. Erträge der Forschung 102. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.

Schneider, Ulrich Johannes (2006). Bücher als Wissensmaschinen. In: Seine Welt wissen. Enzyklopädien in der Frühen Neuzeit. Darmstadt: WBG, 9–20.

Schöner, Christoph (1999). Arithmetik, Geometrie und Astronomie/Astrologie. In: Artisten und Philosophen: Wissenschafts- und WIrkungsgeschichte einer Fakultät vom 13. bis zum 19. Jahrhundert. Basel: Schwabe & Co AG, 83–104.

Schottenloher, Karl (1910). Jakob Ziegler aus Landau an der Isar. Ein Gelehrtenleben aus der Zeit des Humanismus und der Reformation. Reformationsgeschichtliche Studien und Texte 8-10. Münster: Aschendorff.

– (1953). Die Widmungsvorrede im Buch des 16. Jahrhunderts. Münster, Westfalen: Aschendorffsche Verlagsbuchhandlung.

– (1956). Bibliographie zur deutschen Geschichte im Zeitalter der Glaubensspaltung 1517-1585. 2: Personen M-Z : Orte und Landschaften. Stuttgart: Anton Hiersemann.

Settle, Thomas (1990). Egnazio Danti and the Mathematical Education in Late Sixteenth-Century Florence. In: New Perspectives on Renaissance Thought. Hrsg. von John Henry und Sarah Hutton. London: Duckworth, 24–37.

Shank, Michael (2008). L’Astronomia nel Quattrocento tra corti e università. In: Il Rinascimento Italiano e lEuropa, 6 Bde. Hrsg. von Germana Ernst Antonio Clericuzio. 5: Le Scienze, 3–20.

Shuttleworth-Kraus, Christina (2002). Introduction: Reading Commentaries. Commentaries as Reading. In: The Classical Commentary: Histories, Practices, Theory. Hrsg. von Roy K. Gibson und Christina Shuttleworth-Kraus. Leiden, Boston, Köln: Brill, 1–27.

Sier, Kurt (2003). Camerarius als Interpret Homers. In: Joachim Camerarius. Hrsg. von Günther Warthenberg Rainer Kößling. Tübingen: Gunter Narr Verlag, 207–233.

Siraisi, Nancy (1993). Die medizinische Fakultät. In: Geschichte der Universität in Europa. Hrsg. von Walter Rüegg. I. München: Beck, 321–342.

Sluiter, Ineke (2000). The Dialectics of Genre: Some Aspects of Secondary Literature and Genre in Antiquity. In: Matrices of Genre: Author, Canons, and Society. Hrsg. von Mary Depew und Dirk Obbink. Cambridge, Massachusetts, London, England: Harvard University Press, 183–203.

Staehelin, Martin (1999). Musik in den Artistenfakultäten deutscher Universitäten. In: Artisten und Philosophen: Wissenschafts- und Wirkungsgeschichte einer Fakultät vom 13. bis zum 19. Jahrhundert. Basel: Schwabe & Co AG, 129–141.

Starkey, David (2009). Henry, Virtuous Prince. London: Harper Perennial.

Steel, Carlos (2003). Why Should We Prefer Plato’s Timaeus to Aristotle’s Physics? Proclus’ Critique of Aristotle’s Causal Explanation of the Physical World. Bulletin of the Institute of Classical Studies (53):175–187.

– (2013). Ficino and Proclus: Arguments for the Platonic Doctrine of the Ideas. In: The Rebirth of Platonic Theology. Proceedings of a conference held at The Harvard University Centre for Italian Renaissance Studies (Villa I Tatti) and the Istituto Nazionale di Studi sul Rinascimento (Florence, 26-27 April 2007). Hrsg. von J. Hankins und F. Meroi. Istituto Nazionale di Studi sul Rinascimento, Atti di Convegni 27. Firenze: Olschki, 63–118.

– (2014). William of Moerbeke, Translator of Proclus. In: Interpreting Proclus: From Antiquity to the Renaissance. Hrsg. von Stephen E. Gersh. Cambridge: Cambridge University Press, 247–263.

Steel, Carlos und Pieter d’Hoine (2005). Proclus: Fifteen Years of Research (1990-2004). An Annotated Bibliography. In: Lustrum: Internationale Forschungsberichte aus dem Bereich des klassischen Altertums. Hrsg. von Hans Gaertner und Michael Weissenberger. 44. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht.

Stuckrad, Kocku von (2003). Geschichte der Astrologie. Von den Anfängen bis zur Gegenwart. München: Beck.

Studnicka, F. J. (1901). Prager Tychoniana. Prague: Kön. Böhm. Gesellschaft der Wissenschaften.

Szabó, Árpád (1992). Das geozentrische Weltbild: Astronomie, Geographie und Mathematik der Griechen. München: dtv Wissenschaft.

Tannery, Paul (1893). Recherches sur lhistoire de lastronomie ancienne. Paris: Gauthier-Villars.

Taylor, E. G. R. (1954). The Mathematical Practitioners of Tudor & Stuart England. Cambridge: Cambridge University Press.

The Italian Renaissance of Mathematics: Studies on Humanists and Mathematicians from Petrarch to Galileo (1975). Genève: Librairie Droz.

Thorndike, Lynn (1941a). A History of Magic and Experimental Science. 5: The Sixteenth Century. New York: Columbia Univ. Press.

– (1941b). A History of Magic and Experimental Science. 6: The Sixteenth Century. New York: Columbia University Press.

– (1949). The Sphere of Sacrobosco and Its Commentators. Chicago, London: The University of Chicago Press.

Tittel, Karl R. (1910). Geminos. 1). RE Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft 13: Fornax bis Glykon:1026–1050.

Todd, Robert B. (1993). The Manuscripts of the Pseudo-Proclan Sphaera. Revue dhistoire des textes (23):57–71.

– (1995). Pietro Catena’s Vernacular Translation of the Pseudo-Proclan Sphaera in Context. Physis: Rivista internazionale di storia della scienza (XXXII):105–107.

– (2003). Geminus and the Pseudo-Proclan Sphaera. In: Catalogus Translationum et Commentariorum. 8, 7–48.

Tuck, Richard (1998). The Institutional Setting. In: The Cambridge History of Seventeenth-Century Philosophy. Hrsg. von Daniel Garber und Michael Ayers. Cambridge: Cambridge University Press, 9–32.

Valleriani, Matteo (2017a). The Epistemology of Practical Knowledge. In: The Structures of Practical Knowledge. Hrsg. von Matteo Valleriani. Berlin: Springer, 1–19.

– (2017b). The Tracts on the Sphere: Knowledge Restructured over a Network. In: The Structures of Practical Knowledge. Hrsg. von Matteo Valleriani. Berlin: Springer, 421–473.

Van der Waerden, Bartel L. (1985). Greek Astronomical Calendars, V: The Motion of the Sun in the Parapegma of Geminos and in the Romaka-Siddhanta. Ares:231–239.

Vermeer, Hans J. (2000). Das Übersetzen in Renaissance und Humanismus (15. und 16. Jahrhundert). Hrsg. von Hans J. Vermeer Annette Wußler. I: Westeuropa. Reihe Wissenschaft. Heidelberg: TextconText.

Vogel, Klaus Anselm (1995). Sphaera terrae - Das mittelalterliche Bild der Erde und die kosmographische Revolution. Göttingen: Dissertation an der Georg-August-Universität Göttingen.

Voigt, Georg und Max Lehnerdt [1893] (1960). Die Wiederbelebung des klassischen Altertums oder das erste Jahrhundert des Humanismus. 2. Nachdr. 1960.

Waddington, Charles Tzaunt (1855). Ramus (Pierre de la Ramée): Sa vie, ses écrits et ses opinions. Paris: Meyrueis.

Wagner, Dr. Julius (1894). Das Gelehrtenschulwesen des Herzogtums Württemberg in den Jahren 1500-1534. Württembergische Jahrbücher für Statistik und Landeskunde: 105–166.

Watelet, Marcel und Anne Cherton (1994). Gerardus Mercator Rupelmundanus. In: Gérard Mercator, cosmographe: le temps et lespace. Hrsg. von Marcel Watelet und Józef Babicz. Anvers: Fonds Mercator Paribas, 403–418.

Weidler, Johann Friedrich (1741). Historia astronomiae sive De ortu et progressu astronomiae liber singularis. Wittenberg.

Westman, Robert S. (1975a). The Melanchthon Circle. Rheticus and the Wittenberg Interpretation of the Copernican Theory. Isis (66):165–193.

– (1975b). Three Responses to the Copernican Theory: Johannes Praetorius, Tycho Brahe, and Michael Maestlin. In: The Copernican Achievement. Berkeley: University of California Press, 285–345.

– (2011). The Copernican Question: Prognostication, Skepticism, and Celestial Order. Berkeley und Los Angeles, California: University of California Press.

Worth, Valérie (1988). A Bilingual Edition of Cicero’s Epistolae ad Familiares. In: Bibliothèque dHumanisme et Renaissance. L, 1. Librairie Droz, 77–80.

Wulz, Gustav (1966). Die Rektoren und Präzeptoren der Lateinschule Nördlingen vom 13. bis 18. Jahrhundert. In: Jahresbericht 1965/ 66 des Theodor-Heuss-Gymnasiums Nördlingen. Nördlingen.

Wuttke, Dieter (2004). Über den Zusammenhang der Wissenschaften und Künste. Plädoyer für eine neue Mentalität des Mittelalters. In: Ikonographie und Ikonologie. Hrsg. von Wolfgang Hübner und Klaus Stähler. Eikon. Beiträge zur antiken Bildersprache 8. Münster: Ugarit-Verlag, 147–168.

Zedler, Johann Heinrich (o.D.). Micyllus, Jacob. In: Grosses vollständiges Universal-Lexicon Aller Wissenschafften und Künste. 21, Spalte 89f. Leipzig.

Ziegler, Konrat (1957). Proklos, Neoplatoniker. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Hrsg. von Georg Wissowa, Wilhelm Kroll und Karl Mittelhaus. 25. Priscilla bis Psalychiadae. München: Alfred Druckenmüller Verlag. unv. Nachdr. 1990.

Zinner, Ernst (1964). Geschichte und Bibliographie der astronomischen Literatur in Deutschland zur Zeit der Renaissance. Stuttgart: Anton Hiersemann.

Zwierlein, Otto (2002). Interpretation in Antike und Mittelalter. In: Der Kommentar in der Antike und im Mittelalter. Beiträge zu seiner Erforschung. Hrsg. von Wilhelm Geerlings und Christian Schulze. Leiden, Boston, Köln: Brill, 79–101.

Zymner, Rüdiger (2003). Gattungstheorie. Paderborn: Mentis Verlag.